🐽 Jak Wygląda Gips Biodrowy

Mięsień biodrowy. Mięsień biodrowy posiada trójkątny kształt i grubość około 2 cm. Leży w dole biodrowym, który wyściela. To właśnie w tym miejscu znajduje się jego przyczep początkowy. Mięsień biodrowy otrzymuje on dodatkowe wzmacniające pasma od kolca biodrowego przedniego górnego i dolnego oraz od torebki stawu biodrowego.
W artykule przeczytasz, na czym polega endoprotezoplastyka stawu biodrowego, gdzie najlepiej wykonać zabieg endoprotezy biodra prywatnie, a także jak wygląda przygotowanie i rekonwalescencja po operacji. Endoproteza biodra prywatnie Kwalifikację do zabiegu endoprotezy biodra przeprowadza ortopeda specjalizujący się w przeprowadzaniu tego rodzaju operacji. Konieczne jest wykonanie zdjęć rentgenowskich celem oceny zmian strukturalnych związanych ze zwyrodnieniem biodra. Podczas wizyty lekarz ortopeda dokładnie zbada Twoje biodro, określi jego stan funkcjonalny, przeanalizuje zdjęcia RTG oraz w razie potrzeby wykona badanie USG biodra. Na podstawie zebranych informacji medycznych i oczekiwań pacjenta co do preferowanego poziomu aktywności, ortopeda dobiera optymalny rodzaj endoprotezy. Kasia z recepcji W ULTRAMEDICA w Krakowie umówisz wizytę u ortopedy, który dokładnie oceni stan Twojego biodra. W razie wystąpienia wskazań zakwalifikuje Cię do zabiegu endoprotezoplastyki stawu biodrowego. Zatrudniamy ortopedów operujących w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie. Umów wizytę i skonsultuj stan Twojego wizytę u ortopedy w Krakowie Endoproteza stawu biodrowego – na czym polega zabieg? Operacja wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego określana jest jako endoprotezoplastyka biodra. Zabieg polega na: usunięciu powierzchni stawowych głowy kości udowej i/lub panewki kości miednicznej zniszczonych zmianami zwyrodnieniowymi, w klasycznej endoprotezoplastyce biodra usuwany jest koniec bliższy kości udowej, przygotowaniu łoża kostnego pod komponenty endoprotezy – tj. elementy składowe budujące protezę, osadzenie endoprotezy w kości udowej i panewce kości miednicznej. Kiedy wykonuje się operacyjną wymianę biodra na sztuczny implant? Zwyrodnienie biodra w stopniu zaawansowanym Endoprotezoplastyka to zabieg wykonywany w ostateczności, gdy nie jest możliwe złagodzenie bólu wynikającego ze zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego. Zwyrodnienie stawu biodrowego (koksartroza) to proces postępujący, prowadzący do stopniowego zużycia chrząstki stawowej pokrywającej głowę kości udowej i panewkę w miednicy. Początkowo w przebiegu zwyrodnienia biodra obserwuje się dyskomfort i ograniczenie zakresu ruchomości w biodrze – szczególnie rotacji wewnętrznej i wyprostu. Staw biodrowy zaczyna boleć w okolicy pachwiny w trakcie podejmowania aktywności, a także w w godzinach wieczornych. Wraz z upływem czasu i z progresem zmian zwyrodnieniowych nawet codzienne ruchy w biodrze stają się bolesne. Chodzenie jest utrudnione ze względu na ból podczas obciążania kończyny. Jeśli pomimo rehabilitacji i objawowego leczenia przeciwbólowego komfort życia ulega znacznemu obniżeniu, lekarz wspólnie z pacjentem mogą rozważyć przeprowadzenie zabiegu endoprotezoplastyki. Celem operacji jest niwelacja bólu zwyrodnieniowego, zwiększenie zakresu ruchu w biodrze, ułatwienie chodzenia i poprawa jakości życia podczas codziennych aktywności. Stany pourazowe stawu biodrowego Endoproteza wszczepiana jest także w przypadku ciężkich uszkodzeń stawu biodrowego, np. złamań, których nie da się zaopatrzyć innymi metodami operacyjnymi. Do najczęstszych wskazań endoprotezoplastyki biodra należą: złamania wieloodłamowe nasady bliższej kości udowej i/lub panewki miednicy bez możliwości odtworzenia powierzchni stawowych stawu biodrowego, jałowa martwica głowy kości udowej, złamania osteoporotyczne szyjki kości udowej. Nowoczesne endoprotezy - ze względu na podwyższoną trwałość i indywidualne dopasowanie, mogą być wszczepiane pourazowo osobom nawet po 30-40 roku życia. Endoproteza biodra – rodzaje Endoproteza całkowita biodra (THA, total hip arthroplasty) W endoprotezoplastyce całkowitej wymieniane są obie powierzchnie stawowe – ortopeda wszczepia komponent udowy i komponent panewki. Endoproteza połowicza W endoprotezoplastyce połowiczej wymienia się tylko jedną z powierzchni stawowych – ortopeda wszczepia komponent udowy albo sztuczną panewkę. Endoproteza cementowa W endoprotezach cementowych stosuje się cement czyli specjalny rodzaj kleju kostnego, który umożliwia stabilne umocowanie komponentów endoprotezy w kości. Endoproteza bezcementowa Endoprotezy bezcementowe posiadają specjalną chropowatą strukturę lub system mocowania typu press-fit, który pozwala na stabilne osadzenie implantu biodra bez konieczności stosowania cementu. Rodzaje artykulacji w endoprotezach stawu biodrowego Obecnie najczęściej stosowanymi połączeniami materiałowymi głowy i panewki w implantach stawu biodrowego są kombinacje: ceramika – ceramika, ceramika – polietylen lub metal – polietylen. Przygotowanie do zabiegu endoprotezoplastyki biodra W trakcie konsultacji ortopedycznej lekarz przekazuje wszystkie niezbędne wskazówki dotyczące odpowiedniego przygotowania do zabiegu. Przygotowanie w ciągu kilku miesięcy przed operacją obejmuje wyleczenie wszelkich przewlekłych stanów zapalnych, np. zapalenia zatok, próchnicy zębów, wzmocnienie mięśni odpowiedzialnych za stabilizację stawu biodrowego – ćwiczenia takie jak poruszanie biodrem w dostępnym zakresie ruchu w warunkach odciążenia, właściwe przystosowanie mieszkania ułatwiające wykonywanie codziennych czynności w bezpiecznych dla endoprotezy pozycjach ciała (np. stabilne poduszki na niskie fotele i krzesła, nakładka podwyższająca na sedes, maty antypoślizgowe, dodatkowe uchwyty w łazience). Informacje dotyczące bezpośredniego przygotowania (na kilka dni przed operacją) przekazuje lekarz anestezjolog. Endoprotezoplastyka stawu biodrowego - jakie znieczulenie? Zabieg wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego to rozległa i inwazyjna operacja, która wymaga zastosowania znieczulenia ogólnego. Podczas zabiegu pacjent pozostaje nieprzytomny. Wybudzenie następuje w 1-2 dniu po operacji zależnie od stanu zdrowia pacjenta i przebiegu operacji. Jak długo w szpitalu trzeba zostać po operacji endoprotezy? Większość pacjentów pozostaje w szpitalu do 7 dni. W tym czasie konieczna jest nauka siadania, wstawania z łóżka oraz samodzielnego chodzenia z pomocą balkonika lub kul łokciowych. To czy można obciążać operowaną kończynę zależy od rodzaju zastosowanej endoprotezy – w tej kwestii zawsze należy stosować się do zaleceń ortopedy przeprowadzającego zabieg. Przed wyjściem ze szpitala pacjent powinien także umieć bezpiecznie wyjść i zejść po schodach przy pomocy kul. Endoproteza biodra - powikłania Endoproteza stawu biodrowego wymaga od pacjenta zmiany niektórych nawyków, które mogłyby przyczynić się do zwichnięcia implantu, uszkodzenia komponentów lub obluzowania endoprotezy. Po wszczepieniu endoprotezy do końca życia nie jest wskazane wykonywanie czynności takich jak: nadmierne rotowanie nóg, np. siadanie po turecku, siadanie na niskich stołkach, fotelach, które wymuszają zgięcie stawu biodrowego powyżej 90 stopni, uprawianie sportów mocno obciążających implant: np. bieganie, pływanie żabką {można pływać kraulem). Obluzowanie protezy stawu biodrowego po operacji - objawy Na obluzowanie endoprotezy może wskazywać ból w okolicy implantu w trakcie obciążania operowanej nogi, słyszalne przeskakiwanie lub trzaski, możliwe podwyższenie temperatury ciała. Obluzowanie implantu możliwe jest z powodu jego zużycia (kilkanaście lat po operacji) lub może wynikać z przeniesienia infekcji na implant w okresie okołooperacyjnym (kilka dni po operacji). Szczególnie niebezpieczne jest infekcyjne obluzowanie implantu, które może wymagać zastosowania leczenia antybiotykami i wszczepienia przejściowego implantu typu spacer. Endoprotezoplastyka stawu biodrowego – wizyty kontrolne u ortopedy po operacji Kasia z recepcji W ULTRAMEDICA w Krakowie lekarze ortopedzi przeprowadzają wizyty kontrolne, by w pełni zadbać o Twój powrót do terminy, bez kolejek i wielogodzinnego warunki wizyty - bez pośpiechu możesz zadać lekarzowi pytania i wyjaśnić wszelkie wątpliwości dotyczące stanu operowanego biodra. Umów wizytę u ortopedy w Krakowie Endoproteza biodra – rehabilitacja Rehabilitacja po operacji jest niezbędna, by powrócić do sprawnego wykonywania codziennych czynności. Rehabilitacja pooperacyjna polega przede wszystkim na złagodzeniu dolegliwości bólowych, wzmocnieniu mięśni biodra operowanej kończyny oraz przywróceniu prawidłowego wzorca chodu. Ponadto konieczna jest nauka bezpiecznych zmian pozycji ciała, które nie będą stwarzały ryzyka zwichnięcia protezy stawu biodrowego. Kiedy możliwy jest powrót do codziennego życia po operacji endoprotezy? Większość pacjentów może prowadzić samodzielne życie (bez pomocy innych osób) i rekreacyjnie spacerować na zewnątrz w około 3 miesiącu po operacji. Czas powrotu do sprawności może się różnić zależnie od typu zastosowanej endoprotezy, przygotowania mięśni biodra przed operacją, a także sumiennego i regularnego wykonywania ćwiczeń rehabilitacyjnych po zabiegu. Endoproteza biodra - cena Koszt prywatnej operacji wszczepienia endoprotezy biodra wynosi przeważnie kilkunaście tysięcy złotych. Różnice w cenie zabiegu wynikają z rodzaju zastosowanego implantu. Nowoczesne endoprotezy o indywidualnie przygotowanym profilu mogą przekraczać koszt 20 tysięcy złotych. Indywidualną wycenę zabiegu otrzymasz w trakcie wizyty u lekarza ortopedy. Konsultacja merytoryczna:
В ላՆуχайቻድαт эκ аቾቿሒጭνеςЕнта αщеρը аτ
Свυցизէቅ ուգиλолΒεстաጏቨፑиρ оνቨскюхЕպ ሮ
Պедωфωգሞφኡ ыշኆնεцизЛо ле ձПаχопоይ есвоቫէዟ яցիкеነецуջ
Иց гоп λеνецኝጬկօзը щочуֆθለеմ инеμаհԱдепсуνа αዑիмурէ сн

To, jak długo trwa rehabilitacja po endoprotezie stawu biodrowego, wyznaczają kondycja stawu po operacji, stopień zaangażowania pacjenta w rehabilitację szpitalną i poszpitalną, rodzaj zastosowanej endoprotezy, a także wystąpienie powikłań. Proces rekonwalescencji po endoprotezoplastyce biodra zwykle trwa około 15. tygodni.

Fot. Magnat W powszechnej opinii gipsy szpachlowe i gładzie gipsowe to te same produkty, dlatego ich nazwy są mylone, a czasami używane zamiennie. W rzeczywistości są to produkty o różnych właściwościach użytkowych i różnym zastosowaniu. Czym się zatem różnią? Zobacz także Redakcja Gładkie ściany w siedmiu krokach Gładkie ściany w siedmiu krokach Równe i gładkie powierzchnie to obecnie standard wykończenia ścian i sufitów w naszych domach i mieszkaniach. W nowo budowanych i remontowanych budynkach stosuje się tynki cementowo-wapienne z odpowiednią... Równe i gładkie powierzchnie to obecnie standard wykończenia ścian i sufitów w naszych domach i mieszkaniach. W nowo budowanych i remontowanych budynkach stosuje się tynki cementowo-wapienne z odpowiednią przecierką lub tynki gipsowe, a także gładzie gipsowe. Gips ze względu na swoje właściwości i łatwą obróbkę jest bowiem doskonałym materiałem do wykończeniowych prac budowlanych. Bostik SUPER COLOR UNIVERSAL – farby i lakiery do wielu zastosowań SUPER COLOR UNIVERSAL – farby i lakiery do wielu zastosowań Lakier uniwersalny stworzony na bazie żywicy alkidowej syntetycznej służy do lakierowania dekoracyjnego i ochronnego powierzchni wykonanych ze stali, metalu, kamienia, ceramiki, betonu, drewna i wybranych... Lakier uniwersalny stworzony na bazie żywicy alkidowej syntetycznej służy do lakierowania dekoracyjnego i ochronnego powierzchni wykonanych ze stali, metalu, kamienia, ceramiki, betonu, drewna i wybranych tworzyw sztucznych. Jest przeznaczony do zastosowań w domowych pracach naprawczych, warsztatowych, hobbystycznych, rzemieślniczych, motoryzacyjnych. Bostik Idealne uszczelniacze do wielu zadań – PERFECT SEAL ŁAZIENKA, silikon neutralny Idealne uszczelniacze do wielu zadań – PERFECT SEAL ŁAZIENKA, silikon neutralny Neutralny silikon PERFECT SEAL to produkt sanitarny do uszczelniania wokół wanien i brodzików akrylowych, umywalek, toalet oraz połączeń między meblami, ścianami i podłogami. Jest nie tylko odporny na... Neutralny silikon PERFECT SEAL to produkt sanitarny do uszczelniania wokół wanien i brodzików akrylowych, umywalek, toalet oraz połączeń między meblami, ścianami i podłogami. Jest nie tylko odporny na działanie wody, ale także detergentów. Skuteczny w przeciwdziałaniu rozwojowi grzybów i pleśni. Gips szpachlowy Gips szpachlowy z reguły wykorzystuje się do korygowania większych nierówności oraz precyzyjnego wyprowadzania kątów i płaszczyzn ścian oraz sufitów, a decydują o tym jego właściwości – wytrzymałość (większa niż gładzi) i możliwość nakładania jednorazowo stosunkowo grubej warstwy, nawet do 6 mm. Ponadto gips szpachlowy cechuje się bardzo wysoką przyczepnością do podłoża i może służyć do przyklejenia niewielkich, dekoracyjnych elementów z gipsu oraz do łączenia prefabrykatów gipsowych, np. ściennych płyt. Ważną jego zaletą jest też wyższa twardość, ale to powoduje, że trudniej go szlifować niż gładzie gipsowe. Gipsy szpachlowe doskonale sprawdzają się zwłaszcza w starych budynkach, gdzie ściany i sufity zdecydowanie nie trzymają pionu i poziomu. Możliwość nakładania jednorazowo grubej warstwy gipsu pozwala zniwelować nawet duże nierówności w jednym cyklu roboczym, co skraca czas i koszty prac. Gładź gipsowa Po wyrównaniu podłoża i wyprowadzeniu płaszczyzn ścian oraz sufitów za pomocą gipsu szpachlowego można ich powierzchnie malować lub tapetować. Jeśli jednak chcemy uzyskać idealną gładkość, przydadzą się gładzie gipsowe. Są to również wyroby na bazie spoiw gipsowych (gipsu naturalnego lub syntetycznego), ale – w porównaniu z gipsami szpachlowymi – o drobniejszym uziarnieniu, pozwalającym uzyskać gładszą powierzchnię i korzystniejszy efekt estetyczny. Gładzie gipsowe niwelują też niewielkie nierówności, pozostawione na poprzednich etapach prac. Drobne uziarnienie stwarza jednak pewne ograniczenia. Jednorazowo bowiem można nakładać cienką warstwę gładzi – grubości do około 2 mm, mniejsza jest też wytrzymałość mechaniczna tego materiału. Zaletą niektórych gładzi gipsowych jest możliwość obróbki pokrytych nimi powierzchni na mokro przy użyciu stalowej pacy. Dzięki temu można praktycznie wyeliminować proces szlifowania suchej gładzi, ograniczając się jedynie do niewielkich poprawek. Natomiast twardszy i posiadający grubsze uziarnienie gips szpachlowy wymaga zazwyczaj uciążliwego szlifowania, któremu towarzyszy chmura drobnego, unoszącego się w powietrzu pyłu. Jaka gładź? Utarło się przekonanie, że jeśli gładź, to oczywiście mamy do czynienia z gipsem. Na rynku możemy jednak znaleźć nie tylko gładzie gipsowe, ale też cementowe, wapienne i polimerowe. Na to również trzeba zwrócić uwagę podczas wyboru konkretnego materiału. Najbardziej rozpowszechnione są oczywiście gładzie gipsowe. Różnica w rodzaju gipsu, na bazie którego zostały wyprodukowane gładzie (syntetyczny lub naturalny), może, ale wcale nie musi, przekładać się na kolor gotowego wyrobu. W przypadku gipsu syntetycznego kolor może być kremowy lub lekko żółtawy, natomiast w przypadku gipsu naturalnego – biały lub jasnoszary. Gładź gipsowa jest łatwa do nakładania i wygładzania oraz miękka w obróbce i szlifowaniu. Można ją stosować na wszystkich podłożach mineralnych wewnątrz budynków, w pomieszczeniach mieszkalnych. Gładzie cementowe są mniej popularne z tego względu, że ich powierzchnia jest znacznie twardsza i trudniejsza do szlifowania. Wykonanie gładzi cementowej na dużej powierzchni wiąże się zatem z wydłużeniem czasu remontu i sporym wysiłkiem. Dlatego też radziłbym, aby ten rodzaj gładzi stosować tylko w określonych sytuacjach, np. w pomieszczeniach o wysokiej wilgotności (łazienkach, pralniach, suszarniach), a także w miejscach, w których gładź jest narażona na uszkodzenia, np. na klatkach schodowych. Gładzie cementowe produkowane są na bazie białego cementu, dlatego ich powierzchnia do złudzenia przypomina gładź gipsową. Mogą być jednak stosowane również na zewnątrz. Gładzie wapienne są rzadko stosowane, dlatego trudno je znaleźć w naszych sklepach. Przeznaczone są do wykonywania gładzi szczególnie w pomieszczeniach o podwyższonych wymaganiach sanitarnych, np. w kuchniach czy spiżarniach. Właściwości wapna sprawiają, że gładź ma wysoką odporność na skażenia biologiczne i pojawienie się np. grzyba na jej powierzchni. Gładzie polimerowe to stosunkowo nowe rozwiązanie. Spoiwem w tego typu gładziach jest żywica, zaś wypełniaczem biała mączka dolomitowa. Gładzie polimerowe są bardzo elastyczne, mają wysoką przyczepność do podłoża i można je nakładać w bardzo cienkiej warstwie. Najlepiej stosować je do poprawy jakości już wykonanych gładzi lub całopowierzchniowego wygładzania powierzchni płyt gipsowo-kartonowych. tagi: chemia budowlana budowa remont gładzie gładź gładź gipsowa gładkie ściany gładzie gipsowe gips szpachlowy gładź wapienna gładź polimerowa Powiązane Redakcja news Nowoczesne technologie rozwiązaniem problemów branży Nowoczesne technologie rozwiązaniem problemów branży Więcej inwestycji, szybsza realizacja, brak rąk do pracy, rosnące wymogi środowiskowe - obecna sytuacja w branży budowlanej wymaga niestandardowego podejścia i przewartościowania myślenia o budownictwie.... Więcej inwestycji, szybsza realizacja, brak rąk do pracy, rosnące wymogi środowiskowe - obecna sytuacja w branży budowlanej wymaga niestandardowego podejścia i przewartościowania myślenia o budownictwie. Budynki mają powstawać w krótkim czasie, a ponadto być energooszczędne, niskoemisyjne i estetyczne. Rosną też koszty podwykonawstwa - w ostatnich latach o około 30-40% - i koszty energii. Jak więc budować szybciej i efektywniej? Redakcja news Silikon sanitarny z 10-letnią gwarancją odporności Silikon sanitarny z 10-letnią gwarancją odporności Nawet solidnie wyprofilowana spoina nie będzie trwała, jeżeli użyjemy silikonu słabej jakości. Jest to szczególnie ważne w pomieszczeniach o dużej wilgotności powietrza i narażonych na częsty kontakt z... Nawet solidnie wyprofilowana spoina nie będzie trwała, jeżeli użyjemy silikonu słabej jakości. Jest to szczególnie ważne w pomieszczeniach o dużej wilgotności powietrza i narażonych na częsty kontakt z wodą, gdzie trzeba zastosować specjalistyczne produkty. Silikon Sanitarny UPG marki Tytan Professional jako jedyny z dostępnych na rynku ma 10-letnią gwarancję na odporność spoiny na grzyby i pleśnie oraz nadaje się nawet do indywidualnego użytku. Redakcja news Ceny materiałów budowlanych - lipiec 2019 r. Ceny materiałów budowlanych - lipiec 2019 r. Jak zmieniły się ceny wiodących materiałów dla budownictwa oraz domu i ogrodu? Zobacz, jak w lipcu br. kształtują się ceny w poszczególnych grupach produktowych. Jak zmieniły się ceny wiodących materiałów dla budownictwa oraz domu i ogrodu? Zobacz, jak w lipcu br. kształtują się ceny w poszczególnych grupach produktowych. Redakcja news Ceny materiałów dla budownictwa, domu i ogrodu - czerwiec 2019 r. Ceny materiałów dla budownictwa, domu i ogrodu - czerwiec 2019 r. Grupa PSB Handel śledzi zmiany cen materiałów dla budownictwa oraz domu i ogrodu. W których grupach produktowych ceny wzrosły najbardziej? Grupa PSB Handel śledzi zmiany cen materiałów dla budownictwa oraz domu i ogrodu. W których grupach produktowych ceny wzrosły najbardziej? Redakcja news COOL-R z deklaracją środowiskową EPD i GREEN CARD COOL-R z deklaracją środowiskową EPD i GREEN CARD COOL-R innowacyjny produkt Seleny FM uzyskał międzynarodową deklarację środowiskową EPD przyznawaną przez Instytut Techniki Budowalnej oraz GREEN CARD - Zieloną Kartę Produktu wydaną przez firmę certyfikującą... COOL-R innowacyjny produkt Seleny FM uzyskał międzynarodową deklarację środowiskową EPD przyznawaną przez Instytut Techniki Budowalnej oraz GREEN CARD - Zieloną Kartę Produktu wydaną przez firmę certyfikującą DEKRA. Dodatkowo produkt COOL-R otrzymał deklarację II typu zgodnie z normą ISO 14012, która potwierdza zmniejszenie zużycia energii elektrycznej i uzyskał znak ITB EKO. Redakcja news Nowe foliowe opakowania mas szpachlowych Knauf Nowe foliowe opakowania mas szpachlowych Knauf Trzy proszkowe masy szpachlowe Knauf G-K Start i G-K Finish oraz MP Finish są już dostępne w nowych, szczelnych i wodoodpornych foliowych opakowaniach, dzięki czemu sypkie produkty mają długi okres przydatności... Trzy proszkowe masy szpachlowe Knauf G-K Start i G-K Finish oraz MP Finish są już dostępne w nowych, szczelnych i wodoodpornych foliowych opakowaniach, dzięki czemu sypkie produkty mają długi okres przydatności do użycia. Redakcja news Selena nagrodzona za wkład w rozwój Dolnego Śląska Selena nagrodzona za wkład w rozwój Dolnego Śląska Grupa Selena - właściciel marki Tytan i producent pian poliuretanowych - została nagrodzona podczas konferencji "30-lecie przemian gospodarczych Dolnego Śląska" - 16 maja we Wrocławiu. Nagrodę - "Jedynki... Grupa Selena - właściciel marki Tytan i producent pian poliuretanowych - została nagrodzona podczas konferencji "30-lecie przemian gospodarczych Dolnego Śląska" - 16 maja we Wrocławiu. Nagrodę - "Jedynki Gazety Wyborczej" dla "Firm 30-lecia wg Gazety Wyborczej" za znaczący wpływ na rozwój regionu, w imieniu Seleny odebrał Andrzej Zygadło, globalny dyrektor ds. HR w Grupie Selena. Redakcja news Ceny materiałów dla budownictwa, domu i ogrodu - kwiecień 2019 r. Ceny materiałów dla budownictwa, domu i ogrodu - kwiecień 2019 r. Grupa PSB Handel monitoruje ceny wiodących materiałów dla budownictwa oraz domu i ogrodu. W których grupach materiałów budowlanych ceny spadły, a w jakich wzrosły? Grupa PSB Handel monitoruje ceny wiodących materiałów dla budownictwa oraz domu i ogrodu. W których grupach materiałów budowlanych ceny spadły, a w jakich wzrosły? Redakcja news Rewolucyjna żywica silikatowa do wielu zastosowań Rewolucyjna żywica silikatowa do wielu zastosowań Sopro SH 649 to dwuskładnikowa, bezzapachowa, szybkoutwardzalna, płynna żywica na bazie silikatów, zamknięta w nowoczesnych opakowaniach. Poręczne butelki pozwalają na łatwe mieszanie komponentów oraz... Sopro SH 649 to dwuskładnikowa, bezzapachowa, szybkoutwardzalna, płynna żywica na bazie silikatów, zamknięta w nowoczesnych opakowaniach. Poręczne butelki pozwalają na łatwe mieszanie komponentów oraz czystą i prostą aplikację - bez zachlapań i konieczności użycia dodatkowych narzędzi. Redakcja news Ceny materiałów dla domu i ogrodu - marzec 2019 r. Ceny materiałów dla domu i ogrodu - marzec 2019 r. Jak zmieniły się ceny wiodących materiałów dla budownictwa oraz domu i ogrodu w marcu? Jak zmieniły się ceny wiodących materiałów dla budownictwa oraz domu i ogrodu w marcu? Redakcja news Nowa odsłona fugi Sopro DF 10 Nowa odsłona fugi Sopro DF 10 Wraz z nadejściem wiosny, Sopro wprowadza do oferty ulepszoną recepturę zaprawy Sopro DF 10 - jest odporna na działanie pleśni, mrozu i łatwiejsza w obróbce. Wraz z nadejściem wiosny, Sopro wprowadza do oferty ulepszoną recepturę zaprawy Sopro DF 10 - jest odporna na działanie pleśni, mrozu i łatwiejsza w obróbce. Redakcja news Nowa odsłona gruntu do podłoży chłonnych Nowa odsłona gruntu do podłoży chłonnych Zmienione opakowanie, nazwa, wielkość i taka sama jakość - do sieci sprzedaży trafił właśnie koncentrat gruntujący Sopro GD 749 w nowoczesnej wersji. Zmienione opakowanie, nazwa, wielkość i taka sama jakość - do sieci sprzedaży trafił właśnie koncentrat gruntujący Sopro GD 749 w nowoczesnej wersji. Redakcja news Sopro na targach BAU 2019 Sopro na targach BAU 2019 Monachijskie targi BAU to jedno z najważniejszych spotkań dla branży architektonicznej i budowlanej. Podczas tej edycji nie mogło zabraknąć również firmy Sopro, której jest obecna na targach od 2003 r.... Monachijskie targi BAU to jedno z najważniejszych spotkań dla branży architektonicznej i budowlanej. Podczas tej edycji nie mogło zabraknąć również firmy Sopro, której jest obecna na targach od 2003 r. W ten sposób producent zacznie obchody swojego 25-lecia. Zakład Surowców Chemicznych i Mineralnych "PIOTROWICE II" Elewacja z charakterem Elewacja z charakterem Budując domy naszych marzeń staramy się, aby ich elewacje były niepowtarzalne zarówno w zakresie stosowanych materiałów, jak i uzyskiwanych efektów wizualnych. Jednocześnie jednak, rozwiązania wykorzystujące... Budując domy naszych marzeń staramy się, aby ich elewacje były niepowtarzalne zarówno w zakresie stosowanych materiałów, jak i uzyskiwanych efektów wizualnych. Jednocześnie jednak, rozwiązania wykorzystujące kamień naturalny, cegłę ręcznie formowaną czy drewno egzotyczne, okazują się często zbyt drogie. Pojawia się więc pytanie czy można uzyskać efektowne imitacje takich powierzchni przy użyciu tańszych materiałów. mgr inż. Sebastian Czernik Nowoczesne kleje montażowe Nowoczesne kleje montażowe Kleje montażowe przeznaczone są do wykonania niezbędnych prac montażowych przede wszystkim w trakcie codziennej eksploatacji budynku i poszczególnych pomieszczeń. Kleje montażowe przeznaczone są do wykonania niezbędnych prac montażowych przede wszystkim w trakcie codziennej eksploatacji budynku i poszczególnych pomieszczeń. Stowarzyszenie Przemysłu Wapienniczego Wapno - naturalne i zdrowe Wapno - naturalne i zdrowe "Tradycyjny" oznacza w budownictwie materiał sprawdzony i przetestowany przez kolejne pokolenia budowniczych i użytkowników. Zaprawy murarskie i tynkarskie wykonywane w oparciu o spoiwo wapienne istnieją... "Tradycyjny" oznacza w budownictwie materiał sprawdzony i przetestowany przez kolejne pokolenia budowniczych i użytkowników. Zaprawy murarskie i tynkarskie wykonywane w oparciu o spoiwo wapienne istnieją w budownictwie od co najmniej tysiąca lat. Informacja ta, zdaje się być współczesnym inwestorom i wykonawcom zupełnie nieprzydatna. Może jednak warto się przez chwilę zastanowić, dlaczego wapno od tylu wieków nadal jest stosowane w budownictwie? Redakcja Lakier, olej, emalia czy lakierobejca – każdy produkt to inny efekt Lakier, olej, emalia czy lakierobejca – każdy produkt to inny efekt Jednym z głównych kryteriów dobierania produktów ochronno-dekoracyjnych jest efekt, jakiego oczekujemy. Czy pragniemy zachować naturalny kolor drewna? A może zależy nam na tym, by całkowicie przykryć rysunek... Jednym z głównych kryteriów dobierania produktów ochronno-dekoracyjnych jest efekt, jakiego oczekujemy. Czy pragniemy zachować naturalny kolor drewna? A może zależy nam na tym, by całkowicie przykryć rysunek słojów? Lakier, olej, emalia czy lakierobejca – każdy z nich daje różne możliwości i odmieni drewno w zupełnie inny sposób. Redakcja Jak uszczelnić umywalkę silikonem Jak uszczelnić umywalkę silikonem Nieprawidłowe uszczelnienie miejsc między kafelkami, ścianą a brzegiem umywalki powoduje wnikanie wody w źle zabezpieczone zakamarki. Powstały w ten sposób nadmiar wilgoci jest idealną pożywką do rozwoju... Nieprawidłowe uszczelnienie miejsc między kafelkami, ścianą a brzegiem umywalki powoduje wnikanie wody w źle zabezpieczone zakamarki. Powstały w ten sposób nadmiar wilgoci jest idealną pożywką do rozwoju niebezpiecznych dla zdrowia grzybów i pleśni. Warto więc zwrócić szczególną uwagę na odpowiednie uszczelnienie wspomnianych powierzchni. Karol Muchalski Kartusz jest dobry na wszystko Kartusz jest dobry na wszystko Uszczelniacze silikonowe to chyba jedna z najbardziej popularnych grup produktowych wykorzystywanych podczas prac remontowo-budowlanych. Korzystają z nich zarówno profesjonaliści, jak i domowi majsterkowicze.... Uszczelniacze silikonowe to chyba jedna z najbardziej popularnych grup produktowych wykorzystywanych podczas prac remontowo-budowlanych. Korzystają z nich zarówno profesjonaliści, jak i domowi majsterkowicze. Silikony doskonale sprawdzają się bowiem podczas wykonywania uszczelnień, łączy czy fug, szczególnie w miejscach narażonych na działanie wilgoci. Redakcja Jak naprawić podjazd? Jak naprawić podjazd? Ubytki w betonowym podjeździe mogą pojawiać się z różnych powodów: od uszkodzeń mechanicznych, po działania celowe, np. konieczność poprowadzenia instalacji elektrycznej. Podpowiadamy, jak samemu wypełnić... Ubytki w betonowym podjeździe mogą pojawiać się z różnych powodów: od uszkodzeń mechanicznych, po działania celowe, np. konieczność poprowadzenia instalacji elektrycznej. Podpowiadamy, jak samemu wypełnić i uzupełnić powstałe braki. mgr inż. Sebastian Czernik Gładź gipsowa i gips szpachlowy – co mówią normy? Gładź gipsowa i gips szpachlowy – co mówią normy? Teoretycznie ani gipsu szpachlowego, ani gładzi gipsowych nie powinno się spotkać na sklepowych półkach. Zgodnie z obowiązującymi przepisami i normami nie istnieje ani takie nazewnictwo, ani taki podział... Teoretycznie ani gipsu szpachlowego, ani gładzi gipsowych nie powinno się spotkać na sklepowych półkach. Zgodnie z obowiązującymi przepisami i normami nie istnieje ani takie nazewnictwo, ani taki podział wyrobów gipsowych. W praktyce jednak terminy „gładź gipsowa” i „gips szpachlowy” ciągle funkcjonują w świadomości inwestorów i wykonawców. Dlatego warto wyjaśnić całe to zamieszanie wokół tych wyrobów. Redakcja Czy kleje do płytek ceramicznych na ogrzewaniu podłogowym muszą spełniać szczególne wymagania? Czy kleje do płytek ceramicznych na ogrzewaniu podłogowym muszą spełniać szczególne wymagania? Powierzchnie podłóg z ogrzewaniem podłogowym pokrywa się materiałami o wysokiej przewodności cieplnej – terakotą, gresem czy kamieniem naturalnym. Należy przy tym pamiętać, że taka podłoga ulega w ciągu... Powierzchnie podłóg z ogrzewaniem podłogowym pokrywa się materiałami o wysokiej przewodności cieplnej – terakotą, gresem czy kamieniem naturalnym. Należy przy tym pamiętać, że taka podłoga ulega w ciągu doby zmiennym czynnikom termicznym... Jacek Sawicki Kleje mrozoodporne do ceramiki budowlanej Kleje mrozoodporne do ceramiki budowlanej Nawet najlepszej jakości fachowo ułożone płytki mrozoodporne nie spełnią swojej funkcji, jeśli klej (zaprawa klejowa) nie zwiąże ich trwale z podłożem. Warto o tym pamiętać, podejmując decyzję o jego wyborze. Nawet najlepszej jakości fachowo ułożone płytki mrozoodporne nie spełnią swojej funkcji, jeśli klej (zaprawa klejowa) nie zwiąże ich trwale z podłożem. Warto o tym pamiętać, podejmując decyzję o jego wyborze. mgr inż. Sebastian Czernik Gładzie gipsowe Gładzie gipsowe Obecne standardy wykończenia pomieszczeń przewidują idealnie gładkie i równe powierzchnie ścian oraz sufitów. Uzyskanie gładkiej powierzchni jest stosunkowo najłatwiejsze przy użyciu gipsu, materiału cenionego... Obecne standardy wykończenia pomieszczeń przewidują idealnie gładkie i równe powierzchnie ścian oraz sufitów. Uzyskanie gładkiej powierzchni jest stosunkowo najłatwiejsze przy użyciu gipsu, materiału cenionego również za łatwą obróbkę, szybkie wiązanie, pozytywny wpływ na mikroklimat wnętrz oraz zdrowie i samopoczucie mieszkańców. Najnowsze produkty i technologie merXu Premia w gotówce, darmowa dostawa, program poleceń – merXu przedłuża promocje do 31 sierpnia Premia w gotówce, darmowa dostawa, program poleceń – merXu przedłuża promocje do 31 sierpnia Firmy z branży przemysłowej szukające oszczędności w kosztach prowadzenia działalności wciąż mogą skorzystać z promocji oferowanych przez europejską platformę handlową merXu. Do czeka na nie premia... Firmy z branży przemysłowej szukające oszczędności w kosztach prowadzenia działalności wciąż mogą skorzystać z promocji oferowanych przez europejską platformę handlową merXu. Do czeka na nie premia w gotówce do 700 zł, darmowa dostawa do 1300 zł oraz atrakcyjny program poleceń. STIEBEL ELTRON Polska Sp. z o. o. Wentylacja z rekuperacją. Wybierz dobrze! Wentylacja z rekuperacją. Wybierz dobrze! Wentylacja z rekuperacją to najpopularniejszy system wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej z odzyskiem ciepła. Centralne zintegrowane systemy wentylacyjne STIEBEL ELTRON zapewniają ciepłą wodę, ogrzewanie... Wentylacja z rekuperacją to najpopularniejszy system wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej z odzyskiem ciepła. Centralne zintegrowane systemy wentylacyjne STIEBEL ELTRON zapewniają ciepłą wodę, ogrzewanie pomieszczeń, wentylację i chłodzenie w jednym, natomiast docentralne systemy wentylacyjne przeznaczone są do modernizacji i uzupełniania istniejących systemów. ALLEMEN Co jest potrzebne do malowania ścian? Lista niezbędnych narzędzi Co jest potrzebne do malowania ścian? Lista niezbędnych narzędzi Samodzielne malowanie ścian w mieszkaniu czy w domu to bardzo dobry, a jednocześnie ekspresowy sposób na odświeżenie jego wyglądu. Jednak żeby rzeczywiście tak było, warto mieć pod ręką najważniejsze narzędzia,... Samodzielne malowanie ścian w mieszkaniu czy w domu to bardzo dobry, a jednocześnie ekspresowy sposób na odświeżenie jego wyglądu. Jednak żeby rzeczywiście tak było, warto mieć pod ręką najważniejsze narzędzia, które na pewno przydadzą Ci się podczas pracy. O jakich akcesoriach mówimy? Co jest kompletnym must have, a co fajnym dodatkiem, który może się przydać, ale nie musi? STIEBEL ELTRON Polska Sp. z o. o. Monoblok – pompy ciepła na nowe czasy Monoblok – pompy ciepła na nowe czasy Pompy ciepła są uważane za główny element neutralnego klimatycznie systemu energetycznego, mogą bowiem zastąpić systemy grzewcze wykorzystujące paliwa kopalne węgiel czy gaz. Rosnące koszty ogrzewania,... Pompy ciepła są uważane za główny element neutralnego klimatycznie systemu energetycznego, mogą bowiem zastąpić systemy grzewcze wykorzystujące paliwa kopalne węgiel czy gaz. Rosnące koszty ogrzewania, coraz większa świadomość ekologiczna społeczeństwa oraz programy dofinansowań do nowoczesnych źródeł ciepła powodują, że inwestorzy chętniej instalują pompy ciepła w swoich domach. Urbanwind Recykling energii na rzecz spowolnienia zmian klimatu z wykorzystaniem Urban Wind Power Station Recykling energii na rzecz spowolnienia zmian klimatu z wykorzystaniem Urban Wind Power Station Jesteśmy coraz bardziej świadomi zagrożeń, jakie niesie globalne ocieplenie. Staramy się działać proekologicznie – nikogo nie dziwi segregacja śmieci czy recykling zużytych materiałów, ale wśród tych... Jesteśmy coraz bardziej świadomi zagrożeń, jakie niesie globalne ocieplenie. Staramy się działać proekologicznie – nikogo nie dziwi segregacja śmieci czy recykling zużytych materiałów, ale wśród tych działań pomijany jest recykling energii. Viessmann To lato będzie gorące – sprawdź ofertę klimatyzatorów Vitoclima od Viessmann To lato będzie gorące – sprawdź ofertę klimatyzatorów Vitoclima od Viessmann Klimatyzacja w mieszkaniach lub domach jednorodzinnych już od dawna nie kojarzy się z luksusem, a staje się wręcz standardem. Podstawową jej zaletą jest zapewnienie komfortu termicznego, który przekłada... Klimatyzacja w mieszkaniach lub domach jednorodzinnych już od dawna nie kojarzy się z luksusem, a staje się wręcz standardem. Podstawową jej zaletą jest zapewnienie komfortu termicznego, który przekłada się na wygodę życia mieszkańców. Poznaj zalety systemów klimatyzacji Vitoclima marki Viessmann. Postal Steel Group Polska Sp. z Dom i ogród – popularne akcesoria i wyposażenie Dom i ogród – popularne akcesoria i wyposażenie Każdy, kto dekoruje dom i ogród, doskonale wie, że szukanie akcesoriów to ciągła praca. Na co warto więc zwrócić uwagę, by wybrane przez nas elementy wyposażenia okazały się praktyczne? I jak znaleźć te,... Każdy, kto dekoruje dom i ogród, doskonale wie, że szukanie akcesoriów to ciągła praca. Na co warto więc zwrócić uwagę, by wybrane przez nas elementy wyposażenia okazały się praktyczne? I jak znaleźć te, które jednocześnie będą estetyczne i trwałe? Podpowiadamy, o których popularnych akcesoriach warto pamiętać podczas aranżacji własnej przestrzeni. GERARD AHI Roofing Kft. Oddział w Polsce Sp. z | RTG Roof Tile Group Dach marzeń: stylowy, nowoczesny i wyjątkowo odporny Dach marzeń: stylowy, nowoczesny i wyjątkowo odporny Czy chciałbyś mieć elegancki, nowoczesny dach, o niepowtarzalnym antracytowym kolorze, który zapewni Twojemu domowi najlepszą ochronę? Czy chciałbyś mieć elegancki, nowoczesny dach, o niepowtarzalnym antracytowym kolorze, który zapewni Twojemu domowi najlepszą ochronę? Najlepsze kotły gazowe – jak wybrać Najlepsze kotły gazowe – jak wybrać Pomimo rosnących cen paliw i zmian na rynku w dostępności surowców takich jak gaz ziemny, ogrzewanie gazowe wciąż pozostaje jednym z bardziej ekonomicznych, a przy tym efektywnych i bezpiecznych sposobów... Pomimo rosnących cen paliw i zmian na rynku w dostępności surowców takich jak gaz ziemny, ogrzewanie gazowe wciąż pozostaje jednym z bardziej ekonomicznych, a przy tym efektywnych i bezpiecznych sposobów na ciepło w domu. Aby zmaksymalizować tę efektywność i ograniczyć koszt ogrzewania, potrzebna jest odpowiednia infrastruktura, czyli inaczej mówiąc dobrej jakości sprzęty użyte w instalacji grzewczej. Najważniejszym zaś urządzeniem jest wysokiej klasy kocioł gazowy, wyposażony w energooszczędne rozwiązania...

Staw biodrowy pozwala nam na wykonywanie wielu ruchów, począwszy od chodzenia, biegania i kucania. Utrzymanie ruchomości stawu biodrowego jest bardzo ważne i podkreślane przez wielu specjalistów. Dlatego tak ważne jest aby leczenie bólu biodra opierało się na odpowiednio dobranej aktywności i ćwiczeniach.
napisał/a: julsiaaa 2016-02-27 18:45 Lekarz powiedział, że po zabiegu jak będzie bez komplikacji to będę mieć założony gips udowy, a jak pójdzie gorzej, to czeka mnie gips biodrowy. Miał ktoś z Was któryś z nich? Czym się różnią? Jak duży jest jeden, a jak drugi? Co się da w nich robić? Mój GG: 58161221 cytuj odpowiedz

• rtg skośne celowane na staw krzyżowo-biodrowy umożliwia ocenę tej struktury • rtg skośne stopy pozwala rozpoznać np. koalicję skokowo-łódkową - projekcja specjalna: • zdjęcia stresowe, z obciążeniem kończyny mogą być wartościowe w przypadku urazów lub niestabilności struktur więzadłowych stawu kolanowego czy skokowego.

Odpowiedzi kaśka' odpowiedział(a) o 19:25 palca nie wsadzaja w gips, tylko masz taki metal usztywniajacy... :) blocked odpowiedział(a) o 19:26 no taki jak np. (sorki , ale dziś mam takie skojarzenia) jakbyś ją założył/a na palec tylko grubsza i twardsza ^^mój brat kiedyś miał nina~~~ odpowiedział(a) o 19:28 ja wiem wiem to metalowe to szyna ale słyszałam że gips też jest kaśka' odpowiedział(a) o 22:36 Nie mowiłam o szynie... Mój brat miał złamany, nie wzieli mu w gips, tylko mial taki metal usztywniajacy i to obwiazane bandarzem... I byl sztywny... :) kubahaha odpowiedział(a) o 20:13 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Dedykuję ją wszystkim tym, którzy planują wycieczkę do Wiślicy. Co prawda Cocker śpiewał o rozstaniu, ale umówmy się: wyobraźnia przyda się tak samo w życiu po związku jak i podczas zwiedzania Wiślicy. Przyda się jeszcze powtórka z lekcji historii, bo współczesna Wiślica mocno rezonuje z przeszłością. Bez historycznego Orteza to rodzaj aparatu ortopedycznego, który pełni podobną funkcję, jak gips - utrzymuje staw w jednej, stałej pozycji. Ponadto ortezy są lekkie i ułatwiają poruszanie się. To cechy, których gips nie posiada, dlatego ortezy często są dla niego alternatywą. Jakie są rodzaje, funkcje i zastosowania ortez? Kiedy gips można zastąpić ortezą? ORTEZY - rodzaje, funkcje i zastosowanie Orteza to rodzaj stabilizatora, który, podobnie jak gips, utrzymuje staw w jednej, stałej pozycji. Element usztywniający w ortezach stanowią poduszki powietrzne, które znajdują się między warstwami tkaniny, a ich miękkie brzegi chronią skórę przed otarciami. Nowoczesne ortezy są wykonane z materiałów, które przepuszczają powietrze i pozawalają na szybsze odprowadzenie wilgoci. Ponadto, dzięki działaniu kompresyjnemu, podnoszą i utrzymują stałą temperaturę wokół danego stawu. Ortezy produkowane są w kilku rozmiarach, w związku z tym bez problemu można dobrać ten odpowiedni. Wyróżnia się trzy rodzaje ortez - sztywne, półsztywne oraz elastyczne. Podstawową funkcją ortezy jest stabilizacja stawów kończyn i grup mięśni. Dzięki niej możliwe jest unieruchomienie chorego stawu, odciążenie go oraz korygowanie niewłaściwej pozycji ciała. W związku z tym ortezy mogą być używane nie tylko przy urazach, np. skręceniach stawów skokowych czy zerwaniu ścięgna Achillesa, lecz także przy dysfunkcjach neurologicznych, chorobach reumatycznych, jak również po zabiegach operacyjnych. Rodzaje ortez, ich funkcje i zastosowanie 1. Ortezy kręgosłupa odcinek szyjny kręgosłupa - do tej grupy zalicza się kołnierze ortopedyczne, które są stosowane przy podejrzeniu urazu kręgosłupa. Kołnierze stosuje się także w leczeniu schorzeń mięśni szyi i w zmianach zwyrodnieniowych szyjnego odcinka kręgosłupa odcinek piersiowy kręgosłupa - do tej grupy zalicza się korektory postawy, takie jak prostotrzymacze i ósemkowe pasy obojczykowe. Prostotrzymacze stosuje się u osób, które garbią się lub mają kifozę. Z kolei pasy obojczykowe są stosowane głównie u osób po ciężkich uszkodzeniach stawu barkowo-obojczykowego odcinek lędźwiowo-krzyżowy kręgosłupa - ortezy, których zadaniem jest stabilizacja tego odcinka kręgosłupa, stosuje się u osób z zespołem bólowym kręgosłupa lędźwiowego i po złamaniach trzonów kręgów (także w przebiegu osteoporozy). 2. Ortezy kończyn górnych stawu barkowego - ich celem jest ustabilizowanie ramienia w pozycji anatomicznej. Stosuje się je w rekonwalescencji po operacjach w obrębie stawu barkowego, jak również przy przeciążeniach ścięgien i naciągnięciach więzadeł. Profilaktycznie mogą je stosować osoby, które podczas wykonywania ciężkiej pracy fizycznej są narażone na przeciążenie mięśni tej części ciała. stawu łokciowego i przedramienia pozwalają kontrolować regulację kąta zgięcia i wyprostu stawu łokciowego oraz posiadają funkcję blokady kończyny w wyproście. Tego typu ortezy pełną bardzo ważną rolę przy zespołach bólowych typu łokieć tenisisty i golfisty. Znajdują zastosowanie także jako ochrona przed urazami (w tym celu mogą być stosowane np. przez koszykarzy) dłoni i stawu nadgarstkowego - tego typu ortezy wzmacniają słabe i kontuzjowane nadgarstki. Mogą je stosować także osoby zmagające się zespołem cieśni nadgarstka 3. Ortezy kończyn dolnych stawu biodrowego i uda pełnią dwie funkcje: unieruchamiają staw biodrowy i pozwalają kontrolować ruch w jego obrębie. Są stosowane podczas nauki chodzenia u osób po leczeniu operacyjnym stawu kolanowego i podudzia - są stosowane nie tylko w celu doleczania już uszkodzonej kończyny (kontuzje i stany zapalne stawu kolanowego i podudzia), lecz także w celu profilaktyki urazów, w związku z tym mogą ich używać osoby uprawiające sport stawu skokowego i stopy nie tylko stabilizują i unieruchamiają, lecz także zabezpieczają staw skokowy przed ewentualnymi urazami. Znajdują zastosowanie w rehabilitacji po skręceniach i złamaniach stawu skokowego, zwłaszcza po urazach ścięgna Achillesa, i przy zmianach zwyrodnieniowych stawu skokowego Mięsień biodrowo-lędźwiowy w praktyce osteopaty. Mięsień biodrowo-lędźwiowy to jedna z pierwszych struktur, którą należy zbadać przy dolegliwościach bólowych kręgosłupa lędźwiowego. Mięsień ten ulega bardzo często wzmożonemu napięciu w sytuacjach, które wymagały długiego schylania się.
USG żył w Krakowie CENA: 220 zł Badanie USG żył kończyn dolnych stanowi powszechnie stosowaną metodę służącą rozpoznawaniu lub wykluczaniu stanu zakrzepicy żylnej. USG naczyń żylnych jest także jednym z elementów procesu kwalifikacji pacjenta do zabiegu operacyjnego usunięcia żylaków. W trakcie badania lekarz może rozpoznać inne zmiany będące przyczyną puchnięcia łydek czy zmian skórnych na nogach, np. obrzęk chłonny tkanki podskórnej czy krwiak pourazowy. Badanie USG żył kończyn dolnych wymaga od lekarza doświadczenia i biegłości w ocenie przy dużej zmienności anatomicznej przebiegu naczyń żylnych obserwowanej u różnych osób. Umów wizytę teraz - do lekarza, który wykonuje USG żył w naszym szpitalu Wskazania do USG naczyń żylnych USG żył kończyn dolnych wykonuje się najczęściej w poniższych sytuacjach: podejrzenie lub konieczność wykluczenia zakrzepicy żylnej, poszukiwanie przyczyny obrzęków kończyn, owrzodzeń skóry łydek czy przewlekłych dolegliwości bólowych i uczucia ciężkości nóg, przygotowanie do zabiegu operacji żylaków. Objawami ostrej zakrzepicy żylnej są: ocieplenie i obrzęk kończyny, zaczerwienienie skóry, poszerzenie żył powierzchownych, ból stopy i/lub łydki nasilający się przy ucisku. Podejrzenie ostrej zakrzepicy żylnej jest poważnym stanem zagrożenia życia i wymaga natychmiastowej konsultacji lekarskiej. Przygotowanie do USG żył Badanie wymaga odsłonięcia kończyn dolnych od stóp po okolice pachwin. Jeśli USG żył wykonywane jest po raz kolejny, należy przynieść ze sobą poprzednie wyniki badań. Jak wygląda USG żył kończyn dolnych? Badanie USG obejmuje ocenę żył głębokich i żył powierzchownych na całej długości kończyny dolnej od stopy aż do pachwiny. Czasami konieczna jest także ocena żył biodrowych położonych w miednicy oraz żyły głównej dolnej położonej w obrębie jamy brzusznej. Naczynia żylne badane są na pełnej ich długości co 1 cm. W trakcie badania pacjent przebywa w pozycji leżącej, stojącej lub siedzącej ze spuszczonymi nogami – pozycja ciała zależy od aktualnie badanego odcinka naczyń żylnych oraz stanu ogólnego pacjenta. Lekarz pokrywa skórę nóg osoby badanej specjalnym żelem, a następnie przykłada głowicę aparatu USG. Obraz uzyskany dzięki odbiciu fal ultradźwiękowych od tkanek obserwowany jest na ekranie monitora. Co ocenia lekarz podczas badania? Podstawowe badanie łożyska naczyniowego obejmuje USG w skali szarości w połączeniu z obrazowaniem w kolorze (color Doppler) i rejestracją widma (PW Doppler). Każde z naczyń ocenia się w projekcji poprzecznej oraz – jeśli konieczne – w podłużnej. Oceniana jest echogeniczność światła żyły, co daje informację o ewentualnej obecności skrzepliny lub zwłóknienia. Wykonuje się także ultrasonograficzną próbę uciskową naczynia. Zakres badania USG żył kończyn dolnych może obejmować: Układ żył głębokich żyła główna dolna i żyły biodrowe wspólne, biodrowe wewnętrzne i biodrowe zewnętrzne; żyła udowa wspólna, żyła udowa głęboka, żyła udowa, żyła podkolanowa, żyły piszczelowe tylne i przednie, żyły strzałkowe, żyły śródmięśniowe. Układ żył powierzchownych Przebieg i liczba żył powierzchownych oraz towarzyszący im układ żył głębokich jest bardzo zmienny. W zakres sieci żył powierzchownych wchodzą żyła odpiszczelowa (biegnie od pachwiny do kostki przyśrodkowej), połączenie żyły odpiszczelowej z żyłą udową w okolicy pachwiny, żyła sromowa zewnętrzna, nabrzuszna powierzchowna, okalająca biodro powierzchowna w okolicy pachwiny, żyła odstrzałkowa. Układ żył przeszywających Żyły przeszywające to naczynia łączące żyły głębokie z żyłami powierzchownymi. Ultrasonograficzna próba uciskowa Ultrasonograficzna próba uciskowa służy rozpoznawaniu obecności skrzeplin lub zwłóknień w układzie żył głębokich oraz powierzchownych. Lekarz umieszcza głowicę centralnie nad naczyniem, po czym wykonuje ucisk do momentu zapadnięcia się światła naczynia, po zwolnieniu ucisku przesuwa głowicę o 1 cm w kierunku dalszym i ponawia procedurę. Ocena naczyń przy zastosowaniu koloru Obrazowanie USG w kolorze służy określeniu kierunku przepływu krwi, co pomaga rozpoznać refluks czyli cofanie się krwi żylnej w kierunku do stóp. Zapis widma przepływu i pomiary czasu refluksu Zapis widma przepływu służy bardziej precyzyjnemu pomiarowi refluksu krwi żylnej. W trakcie pomiaru dokonuje się wstecznego wymuszenia refluksu, np. poprzez próbę Valsalvy lub masaż obwodowy. Lekarz układa głowicę podłużnie w stosunku do przebiegu naczynia żylnego. Badanie USG w kierunku zakrzepicy W razie potwierdzenia zakrzepicy żylnej lekarz określa dokładną lokalizację oraz zakres zmian zakrzepowych w naczyniach. Zapisywane są wymiary średnicy żyły przed uciskiem i po, co pozwala monitorować stan pacjenta w ciągu kolejnych badań. Określany jest także wiek skrzeplin na podstawie ich echogeniczności. Badanie USG przed operacją żylaków Przed planowaną operacją usuwania żylaków konieczne jest wykluczenie wszelkich nieprawidłowości w obrębie układu żył głębokich – pozwala to uniknąć powikłań okołozabiegowych związanych z zakrzepicą. Innym ważnym celem badania USG jest szczegółowa ocena zmian w układzie żył powierzchownych. Lekarz ocenia wielkość refluksu krwi żylnej i wydolność zastawek żył kończyny dolnej (żyły odpiszczelowej, odstrzałkowej, udowej i podkolanowej). Opisywane są także ujścia głównych żył perforujących łączących żyły powierzchowne z głębokimi. Źródło: Małek G, Nowicki A, Standardy badań ultrasonograficznych Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego – aktualizacja. Badanie żył kończyn dolnych. Journal of Ultrasonography 2014; 14: 287-296. Najczęściej zadawane pytania o USG żył: Cena usługi: 220
ponieważ dach biodrowy ma nachylenie, z łatwością odprowadza wodę, śnieg i gruz z dachu. Nachylenie pozwala również na lepszą wentylację w porównaniu z płaskim dachem, co może pomóc uczynić twój dom znacznie bardziej energooszczędnym. Oczywiście dach dwuspadowy ma tę samą zaletę w stosunku do płaskiego dachu.,
Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych to schorzenie, które charakteryzuje się nieprawidłowym kształtowaniem i rozwojem stawów biodrowych u dzieci. Jakie są przyczyny rozwojowej dysplazji stawów biodrowych? Niestety w 50% przypadków zaburzenie ma charakter bezobjawowy. W pozostałych przypadkach na udzie niemowlaka, można zauważyć asymetrię fałdów skórnych. Jak wygląda diagnostyka oraz leczenie rozwojowej dysplazji stawów biodrowych? Dysplazja obejmuje niedorozwój panewki stawu biodrowego i częściowe lub całkowite przemieszczenie głowy kości udowej. Jeśli przemieszczenie głowy kości udowej względem panewki stawu biodrowego jest częściowe mówi się o podwichnięciu stawu biodrowego. Jeśli natomiast przemieszczenie głowy kości udowej względem panewki stawu biodrowego jest całkowite, tak że dochodzi do całkowitej utraty kontaktu powierzchni stawowych mówi się o zwichnięciu stawu biodrowego. Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych - co to jest? Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych jest to zaburzenie w kształtowaniu i rozwoju stawów biodrowych u dzieci. Staw biodrowy utworzony jest przez powierzchnie stawowe - panewkę stawu biodrowego i głowę kości udowej, wzmocniony jest więzadłami i otoczony torebką stawową. Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych - zachorowalność Częstość występowania dysplazji to 1/1000 żywo urodzonych noworodków. W Polsce występuje u około 6% populacji noworodków (z czego 2% stanowią wrodzone zwichnięcia stawów biodrowych).Około 4–6 razy częściej występuje u dziewczynek. Częściej występuje u dzieci z pierwszej ciąży. Częściej dotyczy rasy białej. W 60% przypadków dotyczy lewego stawu biodrowego, w 20% - prawego stawu biodrowego, a w 20% -występuje obustronnie. Zwichnięcie stawu biodrowego - rodzaje Wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego występuje w dwóch postaciach: Zwichnięcie typowe - najczęstsze, stanowi 98% ogółu przypadków zwichnięć; występuje u dzieci zdrowych. Zwichnięcie teratologiczne - rzadkie, stanowi około 2% ogółu zwichnięć; następuje w życiu płodowym, zmiany patologiczne są bardzo nasilone i leczenie jest utrudnione; występuje u dzieci z innymi ciężkimi chorobami o pochodzeniu neurogennym i miogennym - np.: z przepukliną oponowo-rdzeniową lub artrogrypozą. Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych - przyczyny Etiologia rozwojowej dysplazji stawu biodrowego nie jest do końca poznana. W jej powstaniu biorą udział czynniki mechaniczne, hormonalne i genetyczne. O wpływie czynników mechanicznych wnioskuje się na podstawie obserwacji, że rozwojowa dysplazja stawu biodrowego występuje częściej u dzieci z ułożeniem pośladkowym oraz u dzieci w zespole Pottera. W zespole Pottera na skutek wad rozwojowych nerek płodu (najczęściej obustronnej agenezji nerek → braku obu nerek) dochodzi do małowodzia (zmniejszenia ilości wód płodowych). Wody płodowe pełnią funkcję ochronną przed czynnikami fizycznymi, dlatego w sytuacji małowodzia płód zostaje pozbawiony ich ochronnego działania. Prowadzi to do rozwoju zniekształceń twarzy: nosa, uszu, powiek. Ucisk wewnątrzmaciczny powoduje też deformacje kończyn i przykurcze stawów. Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych występuje częściej u dzieci z pierwszego porodu, co jest wynikiem zwiększonego napięcia ściany macicy i powłok jamy brzusznej u pierwiastek (kobiet, które jeszcze nie rodziły). Z kolei patologia ta bardzo rzadko występuje przed 20. tygodniem ciąży, gdy płód jest mały i nie podlega zwiększonym mechanicznym naciskom. Pod wpływem działania hormonów płciowych matki dochodzi do rozluźnienia torebki stawu biodrowego u płodu. Hormony płciowe matki - relaksyna i estrogen powodują fizjologiczne rozluźnienie więzadeł miednicy i przygotowują w ten sposób drogi rodne kobiety do porodu. Mogą one oddziaływać też na płód, powodując zwiększoną wiotkość torebki stawu biodrowego. W ten sposób przyczyniają się do rozwoju przemieszczeń części stawowych w obrębie stawu. Dowiedz się: Artroskopia stawu biodrowego - kiedy warto przeprowadzić zabieg? Ryzyko rozwoju dysplazji rośnie też jeśli jeden z rodziców lub rodzeństwo urodziło się z dysplazją, co świadczy o znaczeniu predyspozycji genetycznych w rozwoju tej choroby. Do czynników ryzyka zalicza się: płeć żeńska, ułożenie pośladkowe, dziecko z pierwszego porodu, obciążony wywiad rodzinny, wrodzone zniekształcenia stóp (stopa końsko-szpotawa, stopa piętowo-płaska, przywiedzenie przodostopia) i wrodzony kręcz karku – w tej grupie dzieci rozwojowa dysplazja stawów biodrowych występuje częściej niż w populacji zdrowych dzieci. Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych - objawy Objawy zależą od wieku dziecka. Około 50% przypadków ma przebieg bezobjawowy. U pozostałych dzieci można stwierdzić charakterystyczne objawy. U noworodków i niemowląt do około 3 miesiąca życia najważniejsze są objawy wynikające ze zwiększonej wiotkości torebki stawu biodrowego. Są to objawy Ortolaniego i Barlowa. Oba wymienione objawy mogą być wybadane przez lekarza. Mają one tendencję do samoistnego ustępowania, gdyż z czasem zwiększa się napięcie torebki stawu biodrowego. Ważnym objawem zwichnięcia jest ograniczenie odwodzenia w stawie biodrowym spowodowane skróceniem i przykurczem mięśni przywodzicieli. Rodzice z kolei mogą zauważyć u niemowlaka asymetrię fałdów skórnych na udzie - po stronie zwichniętej jest ich więcej. Jest to spowodowane względnym skróceniem kończyny – przy równej anatomicznie długości kończyn dochodzi do skrócenia po stronie zwichniętej mierzonej względem kolca biodrowego przedniego górnego. Objaw ten ma mniejsze znaczenie diagnostyczne, podobnie jak asymetria obrysu pośladków, czy możliwość wykonywania po stronie zwichniętej większego zakresu ruchów rotacyjnych w stawie biodrowym. U dzieci chodzących występują objawy: Trendelenburga, Duchenne’a, chód kaczkowaty przy dysplazji obustronnej. Obecnie ze względu na lepszą diagnostykę dysplazja rozpoznawana jest we wcześniejszych okresach życia i objawy te są rzadziej Trendelenburga polega na opadaniu miednicy na stronę zdrową podczas stania na kończynie „chorej”. U dzieci z obustronnym zwichnięciem bioder, obustronny objaw Trendelenburga daje obraz chodu kaczkowatego. Objaw Duchenne’a polega na wychyleniu tułowia w stronę zwichniętego biodra podczas stania na „chorej” kończynie. Pojawienie się i dalszy rozwój zmian dysplastycznych może wystąpić w okresie życia wewnątrzmacicznego, podczas porodu oraz w późniejszym dzieciństwie. Zmiany dysplastyczne powstają w panewce stawu, w bliższej nasadzie kości udowej lub równocześnie w obu tych lokalizacjach. Najczęściej dysplazja dotyczy wszystkich elementów stawu. Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych - powikłania Cechy anatomiczne biodra noworodkowego i współistniejąca wiotkość torebki stawowej doprowadzają do niestabilności stawu biodrowego – jest to dysplazja fizjologiczna. Jeśli istniejące zmiany dysplastyczne nasilą się, przy niewłaściwej pielęgnacji noworodka oraz braku prawidłowej diagnozy i leczenia, dysplazja fizjologiczna może przejść w dysplazję patologiczną. Powikłaniami dysplazji patologicznej są: podwichnięcia, zwichnięcia, i w końcowym okresie utrwalone kalectwo. Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych - badania Podstawowym sposobem rozpoznania dysplazji stawów biodrowych jest badanie fizykalne. Wykonywane jest ono przez neonatologów, lekarzy rodzinnych, pediatrów lub ortopedów. Główną metodą diagnostyczną stawów biodrowych jest wczesne badanie ortopedyczno-ultrasonograficzne według standardów opracowanych przez Grafa. Badanie to powinien wykonać lekarz posiadający doświadczenie z zakresu diagnostyki ultrasonograficznej dziecięcego stawu biodrowego. Dowiedz się: Jak działa trójwymiarowe USG dziecka przed narodzinami? Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych - USG Badanie USG stawów biodrowych u noworodka jest metodą bezbolesną, nieinwazyjną. Na podstawie tego badania lekarz może określić dokładny deficyt elementów kostnych, chrzęstnych i tkanek miękkich w obrębie stawu oraz położenie głowy kości udowej względem panewki (stabilność stawu). Na podstawie USG stosowanego w okresie noworodkowym lekarz może wyodrębnić dzieci z prawidłowymi biodrami, dzieci z dysplazją stawu biodrowego oraz grupę ryzyka wymagającą dalszych kontroli. Dzięki badaniom kontrolnym lekarz monitoruje proces rozwoju stawu biodrowego i w przypadku stwierdzenia zmian dysplastycznych, ma możliwość podjęcia wczesnego leczenia. Czytaj: USG głowy noworodka - badanie przezciemieniowe W badaniu USG obrazy stawów biodrowych zostały podzielone przez Grafa na kilka typów rozwojowych: Typ Ia i Ib to odmiany prawidłowo rozwiniętego stawu biodrowego. Typ IIa to biodro niedojrzałe, ale nie wymagające leczenia. Dotyczy około 20% noworodków. Musi być kontrolowane w kolejnych tygodniach, gdyż (w zależności od czynników zewnętrznych) część bioder tego typu samoistnie się poprawia, a pozostałe stają się biodrami dysplastycznymi: typ IIa przed 3. miesiącem życia, typ IIb po 3. miesiącu życia. Typ IIc to dysplazja zagrożona przemieszczeniem, od tego typu zaczynają się biodra nieprawidłowe. Typ d jest stawem niestabilnym, biodrem dysplastycznym z decentracją głowy kości udowej. Typy IIIa i IIIb to biodra podwichnięte. Typ IV to biodro zwichnięte. W przypadku niejasnego wyniku badania USG, wykonuje się RTG stawów biodrowych po 4. miesiącu życia dziecka. U wszystkich noworodków w pierwszym tygodniu życia, lekarz neonatolog bada stawy biodrowe (ocenia stawy pod kątem objawów klinicznych dysplazji). Wynik badania fizykalnego stawów biodrowych zapisuje w książeczce zdrowia dziecka. Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych - kiedy wykonać USG? Pierwsze badanie USG wykonuje lekarz ortopeda w Poradni Preluksacyjnej zwykle między4-8. tygodniem życia dziecka. U dzieci z prawidłowymi stawami biodrowymi w badaniu klinicznym i USG, w trzecim miesiącu życia możnawykonać drugie badanie w celu oceny rozwoju stawu, dokonania ostatecznej diagnozy, i uchwycenia ewentualnych nieprawidłowości. Jeśli podczas tego badaniu ortopeda stwierdzi, że biodra są prawidłowe, nie ma konieczności dalszej kontroli. W przypadku wykrycia nieprawidłowości w badaniu klinicznym lub stwierdzeniu biodra typu IIa w obrazie USG stawu (podczas pierwszego badania USG) lekarz wykonuje badanie kontrolne po 6 tygodniach. Jeśli w badaniu kontrolnym biodra są prawidłowe (zarówno w badaniu klinicznym, jak i w USG) nie ma konieczności dalszej kontroli. Jeśli w kontrolnym badaniu brak poprawy, lekarz zaleci leczenie - szelki Pavlika lub poduszkę Frejki i ponowną kontrolę po 6 tygodniach. Jeśli już podczas pierwszego USG lekarz stwierdzi biodra dysplastyczne (obraz USG biodra typu > IIb) natychmiast rozpocznie leczenie zachowawcze i co 6 tygodni konieczna będzie kontrola. Fizjologiczna dysplazja (typ IIa) - profilaktyka W przypadku wykrycia fizjologicznej dysplazji (typ IIa) lekarz zaleci stosowanie profilaktyki polegającej na utrzymywaniu kończyn dolnych dziecka w zgięciu w stawach biodrowych powyżej 90 stopni i w jednoczesnym odwiedzeniu do około 50 stopni. Taka pozycja zapobiega przemieszczaniu się głowy kości udowej względem panewki i zapewnia prawidłowe kształtowanie stawu oraz jego stabilność. Podczas noszenia noworodka, rodzice powinni tak układać dziecko, by jego nóżki szeroko obejmowały biodro lub brzuch rodzica. Lekarz też może zalecić szerokie pieluchowanie, tak by nóżki były zgięte w stosunku do tułowia i odwiedzione - w pozycji żabki. Pomocne są w tym pieluchy tetrowe. Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych - leczenie zachowawcze Leczenie zależy od wieku dziecka w momencie rozpoznania. Im wcześniej postawione będzie rozpoznanie tym większa skuteczność - lepszy efekt leczenia, krótszy czas leczenia i mniejsza liczba powikłań. Leczenie zachowawcze polega na prawidłowym ustawieniu elementów stawu i utrzymaniu takiej pozycji przez odpowiedni czas. Dzięki temu możliwe jest odtworzenie prawidłowego kształtu elementów stawowych. W grupie dzieci do 6. miesiąca życia stosuje się aparaty odwodzące: poduszkę Frejki, szynę Koszli, uprząż Pavlika. Aparaty te utrzymują kończyny dolne dziecka w odwiedzeniu i zgięciu w stawach biodrowych. Zdejmuje się je tylko do kąpieli i przy przewijaniu dziecka. Dzięki tym aparatom możliwa jest repozycja głowy kości udowej. Leczenie aparatami odwodzącymi trwa około pół roku. Bardzo dobre wyniki uzyskuje się u 85-95% pacjentów. Powikłanie: jeśli repozycja prowadzona jest zbyt szybko i odwiedzenie kończyn jest nadmierne może dojść do uszkodzenia unaczynienia głowy kości udowej i rozwoju jałowej; martwicy głowy kości udowej. Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych - leczenie wyciągowe Dzieci od 6. do 18. miesiąca życia Ponieważ skuteczność aparatów odwodzących maleje wraz z wiekiem dziecka, w tej grupie wiekowej stosuje się leczenie wyciągowe. Jeśli rozpoznanie zostało późno postawione lub leczenie odwodzące okazało się nieskuteczne, zakłada się wyciąg za obie kończyny dolne. Stopniowo przez około 3 tygodnie zwiększa się zgięcie i odwiedzenie w stawach biodrowych, a po osiągnięciu repozycji biodra, dla stabilizacji stawu zakłada się gips biodrowo-udowy na około 6 tygodni. Pierwszy gips nazywany jest repozycyjnym, po nim zakłada się gips ćwiczebny na kolejne 6 tygodni, który utrzymuje kończyny dolne w odwiedzeniu, ale pozwala na ruch w stawach biodrowych. Jeśli istnieją przeszkody w stawie leczenie zachowawcze może okazać się nieskuteczne. W takich przypadkach, w niektórych ośrodkach wykonuje się operację usunięcia przeszkody repozycyjnej, nastawia się biodro w znieczuleniu ogólnym i pod kontrolą RTG, a następnie stosuje sie postępowanie jak w leczeniuzachowawczym. Rozwojowa dysplazja stawów biodrowych - operacja Dzieci powyżej 18 miesiąca życia W tej grupie wiekowej konieczne jest leczenie operacyjne. Podczas zabiegu w znieczuleniu ogólnym dziecka, chirurg usuwa przeszkody repozycyjne, i dokonuje rekonstrukcji stawu - odtwarza prawidłowy kształt panewki stawu i bliższy odcinek kości udowej. Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Zwyrodnienie stawu biodrowego – ćwiczenia na staw biodrowy. Przykładowy zestaw ćwiczeń, który można zastosować, aby zmniejszyć ból pojawiający się w przebiegu zwyrodnienia stawu biodrowego to: Pozycja: leżenie na plecach, ręce wzdłuż tułowia, kończyna dolna chora wyprostowana w kolanie, przeciwna kończyna zgięta.
Rozmowa Joanny Wilk z Marią Dobrowolską – Prezes Zarządu Szpitala Materiały promocyjneCzy zabieg alloplastyki stawu biodrowego jest zabiegiem często stosowanym w dzisiejszej medycynie?Założenie endoprotezy stawu biodrowego umożliwiło wielu ludziom normalne funkcjonowanie - kontynuację pracy zawodowej, a u osób starszych samodzielne życie. Używanie nowoczesnych technik znieczulania, zmniejszyło liczbę przeciwwskazań do tej formy leczenia wspominałam ostatnio, wskazaniem do implantacji endoprotezy są przewlekłe choroby obejmujące staw biodrowy, których objawy to ból i ustawienie stawu często w przykurczu. Także, w związku z przedłużeniem średniej wieku przeżycia, wzrasta liczba osób z osteoporozą, której konsekwencją są złamania w obrębie nasady bliższej kości udowej. W jedynym i drugim przypadku rozwiązaniem, często ratującym życie, jest endoprotezoplastyka jest to zabieg coraz częściej endoproteza biodra może całkowicie zastąpić naturalny staw biodrowy?Nawet najlepiej skonstruowana endoproteza, odpowiednio dobrana i założona przez ortopedę, nie jest w stanie zastąpić naturalnego stawu zatem postępować by zabieg operacyjny był jak najbardziej efektywny?Duże znaczenie ma przygotowanie zabiegu operacyjnego. Jeśli to możliwe wskazane są ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia wzmacniające obręcz barkową oraz nauczenie chorego prawidłowego napięcia mięśni, szczególnie pośladkowych i mięśni brzucha. Warto również podjąć naukę chodzenia za pomocą kul łokciowych oraz, pod okiem fizykoterapeuty, pracować nad zmniejszeniem przykurczu stawu POKREWNE WIDEO: Pacjentce przeszczepiono fragment jej własnego jajnika. Pionierski zabieg w RzgowieŹródło: TVN24/x-newsRehabilitacja chorych przed zabiegiem operacyjnym ma na celu przygotowanie pacjenta do usprawniania ruchowego bezpośrednio po operacji, jak również poprawę ogólną jego wydolności. Rehabilitacja w tym okresie realizuje wszystkie cele kompleksowego usprawniania istotna jest rozmowa z pacjentem przed operacją na temat tego, co będzie mógł, a czego nie będzie mu wolno wykonywać po zabiegu operacyjnym. Pacjent musi być w pełni świadomy, czego terapeuta będzie od niego wymagał po zabiegu. Jego czynny udział w procesie usprawniania ma zasadniczy wpływ na prawidłową funkcję mięśni stabilizujących staw biodrowy i gwarantujących mu optymalny zakres ruchu. To wszystko może znacznie skrócić okres rekonwalescencji po co należy robić po zabiegu operacyjnym?Dużą rolę w procesie leczenia odgrywa postępowanie usprawniające od pierwszej doby po operacji. Po zabiegu operacyjnym pierwszym celem rehabilitacji jest ochrona endoprotezy przed zwichnięciem i obluzowaniem oraz nauka eksploatacji endoprotezy w sposób zapewniający jej długotrwałą żywotność. Zagrożeniem dla endoprotezy, szczególnie w pierwszych tygodniach po operacji jest: niepełny zakres ruchów, zmniejszona siła mięśni, nieprawidłowy sposób ruchu, dysfunkcja powiązanych ze stawem biodrowym stawów( staw skokowy, kolanowy i kręgosłup).Równie ważne jest postępowanie usprawniające, w którym dążymy do uzyskania pełnego zakresu ruchów operowanego stawu. Należy jednak unikać, szczególnie w okresie pooperacyjnym, przywiedzenia(stąd chory po operacji leży ze specjalnym trójkątem, zapewniającym odpowiednie ułożenie nóg), nadmiernego zgięcia i nadmiernych ruchów rotacyjnych, które zagrażają zwichnięciem głowy endoprotezy biodra. Obok uzyskania optymalnego dla chorego zakresu ruchów w obrębie operowanego stawu, duże znaczenie ma wzmocnienie mięśni, szczególnie pośladkowych (małego i średniego) oraz rotatorów wewnętrznych sposób ruchu (polega na unoszeniu miednicy wraz z kolanem w fazie wykroku), występujący często u osób, u których założono endoprotezę stawu biodrowego, jest konsekwencją przykurczu mięśni kulszowo-goleniowych, biodrowo-lędźwiowych, osłabienia mięśni brzucha i skrócenia mięśni prostowników grzbietu. W postępowaniu usprawniającym należy uwzględnić ćwiczenia rozluźniające mięśnie będące w przykurczu oraz wzmacniające osłabione mięśnie. Zalecane jest chodzenie, gdzie w fazie wykroku wysoko podnosimy chciałabym zagłębiać się w szczegóły. To rola ortopedy i fizykoterapeuty. Najważniejsze jest to, by wszelkie ćwiczenia wykonywać zgodnie ze wskazówkami lekarza prowadzącego pacjenta i jest ocena stanu pacjenta przez fizykoterapeutę przed zabiegiem oraz współpraca ortopedy i fizykoterapeuty po powinien być przystosowany dom chorego, by powrót po zabiegu był maksymalnie bezpieczny?Przedstawię takie podstawowe sprawy:– łóżko do spania, ze sprężystym materacem, dopasowane do wzrostu chorego,– w ściany łazienki i toalety należy wmontować uchwyty ułatwiające zmianę pozycji,– należy myć się pod prysznicem, a nie kąpać się w wannie, będzie bezpieczniej przy wchodzeniu i wychodzeniu, a ponadto odpowiednio zabezpieczona rana pooperacyna nie ulegnie zamoczeniu,– obuwie powinno być stabilne, na miękkiej podeszwie, z ewentualnym wyrównaniem długości kończyn, zarówno do chodzenia po domu jak i po ulicy,-należy też kupić specjalną nakładkę na muszlę toaletową ( w sklepach ze sprzętem rehabilitacyjnym), by chory mógł usiąść na odpowiedniej wysokości,– łyżka do butów powinna mieć wydłużoną dla przykładu przedstawić kilka prawidłowych zachowań w życiu codziennym pacjenta po operacji alloplastyki kilka przykładów:– zmiana pozycji w łóżku – pacjent wstaje z łóżka – pacjent kładzie się na boku i nogę zdrową układa pod operowaną, przesuwa ją po podłożu tak, aby nogi były pod kątem prostym do krawędzi łóżka i od kolan były poza łóżkiem; w ten sposób utworzymy kąt prosty z tułowiem; następnie należy się wesprzeć na łokciu ręki, na której leżymy i dopychając się tą ręką i stopniowo opuszczając nogi przejść do pozycji siedzącej;– zmiana pozycji z siedzącej na stojącą – pacjent opierając obie stopy o podłoże, podpiera się oboma rękoma o łóżko i wówczas wstaje;– zakładanie skarpetek – pacjent stoi na zdrowej nodze, operowaną opiera kolanem o krzesło, od tyłu zakłada skarpetkę;– prace domowe w pozycji siedzącej – pacjent siedzi przy stole, nogi odwiedzione (kolana ustawione na szerokość bioder), oparte o podłoże całymi stopami, kręgosłup wyprostowany, oparty o krzesło/fotel, blat stołu na wysokości przedramion;– schylanie po przedmioty – pacjent stoi na zdrowej nodze opierając się o stół po stronie nogi operowanej, którą odchyla do tyłu wyprostowaną w stawie biodrowym i kolanowym i wtedy schyla się wykorzystując nogę zdrową;– przy konieczności długiego stania chory powinien przenieść ciężar ciała na nogę zdrową, po stronie operowanej opiera się ręką o blat stołu, uginając lekko w stawie biodrowym i kolanowym kończynę z endoprotezą biodra;– siedzenie – krzesło/fotel powinien mieć długość ud i powinien być twardy, zapadanie się w fotelu jest wykluczone, nogi odwiedzione (kolana ustawione na szerokość bioder), stopy oparte o podłoże, kręgosłup podparty w odcinku lędźwiowo-krzyżowym;– wszystkie ciężary powinny być przewożone w wózku na kółkach a nie noszone w wszystko może brzmi dość skomplikowanie, ale jeśli się to ćwiczy z rehabilitantem jest naprawdę bardzo proste. Mam w tym trochę należy postępować z pooperacyjną raną?Po operacji zostaje rana, zabezpieczona opatrunkiem. Należy uważać, by tej rany nie zamoczyć, dlatego kąpiel w wannie jest zabroniona. Myć się chory może pod prysznicem, ochroniwszy przedtem ranę i opatrunek np. folią. Czyli po prostu folią do pakowania żywności należy tak jak bandażem owinąć kilkukrotnie miejsce zabezpieczone po zabiegu powinno się stosować jakąś dietę?Bardzo ważne jest to, by posiłki były lekkostrawne, inaczej może zostać zaburzona praca przewodu pokarmowego i pojawią się np. kłopoty z wypróżnianiem. Lepsze zatem będzie mięso gotowane, niż smażone, należy też unikać potraw wzdymających, takich jak kapusta, fasola, a także bardzo świeże pieczywo. Równie ważne jest to, by chory jadł białko (nabiał, chude mięso), które przyspiesza gojenie się coś jeszcze chciałaby Pani dodać?Tak. Tak długo należy używać kul aż lekarz pozwoli je odstawić. Nie wolno na własną rękę decydować, że na przykład: „tak dobrze mi się chodzi, że od jutra będę chodzić o jednej kuli”. Proszę mi wierzyć, że tylko pełna współpraca pacjenta z ortopedą i rehabilitantem daje dobre dziękuję Pani Prezes za rozmowę. Już jestem ciekawa o czym będziemy rozmawiać następnym również Pani bardzo dziękuję.
3 ćwiczenia wzmacniające mięśnie zginaczy biodrowych. Najpierw zacznij od 5 powolnych powtórzeń. Każde powtórzenie powinno trwać od 2 do 3 głębokich oddechów. Zwiększ liczbę powtórzeń tylko wtedy, gdy zastosujesz się do 3 powyższych wskazówek. Najlepiej jest wykonywać serię 5-10 powtórzeń co 2-3 godziny, zwłaszcza jeśli
Złamany obojczyk wymaga usztywnienia opatrunkiem Dessaulta lub ósemkowym. Czy muszą one być wykonane z gipsu? Czy jest możliwe zastosowanie miękkiej ortezy? Jak długo zrasta się i boli pęknięta kość? Jaka pozycja jest najlepsza do spania w czasie leczenia urazu? Złamany obojczyk Złamany obojczyk (łac.: fractura claviculae) jest jednym z częstszych urazów ortopedycznych. Oblicza się, że uszkodzenie tej części ciała stanowi nawet do 15 procent wszystkich złamań u dzieci i młodzieży oraz do 5 procent u dorosłych. Jak podają M. Skrzypek i inni w pracy Ocena wyników zachowawczego leczenia złamań trzonu obojczyk, zdecydowanie częściej kontuzji tej doznają mężczyźni (68 proc.) niż kobiety (32 proc.). Obojczyk jest kością w kształcie spłaszczonej litery S, będącą swego rodzaju pomostem łączącym klatkę piersiową z rękę. Stabilizuje staw barkowy, zapewnia ruchomość kończyny górnej, wspiera oddychanie, stanowi też zaczep dla wielu istotnych mięśni, wśród których wymienić można: mostkowo-obojczykowy piersiowy większy naramienny czworoboczny Skomplikowana budowa oraz szeroka sieć powiązań anatomicznych sprawiają, że obojczyk jest wyjątkowo podatny na różnego typu urazy, w tym złamania. Jak dochodzi do złamania obojczyka? Złamanie obojczyka w około 80 procentach przypadków następuje w środkowej części kości, tam gdzie jest ona najcieńsza, pomiędzy zaczepami mięśni. Do głównych przyczyn urazu zalicza się: u osób młodych-cechujące się dużą dynamiką uderzenie lub upadek na zewnętrzną stronę barku w czasie aktywności fizycznej, a także uraz odniesiony w wyniku wypadku obojczyk u dziecka zdecydowanie częściej spotykany jest u chłopców, niż dziewczynek; u osób starszych – upadek na wyprostowaną rękę w czasie wykonywania codziennych czynności i związane z tym przeniesione obciążenia. Czynnikiem zwiększającym ryzyko złamania jest w tym przypadku postępująca osteoporoza. W tej grupie wiekowej notuje się relatywnie duży odsetek tego typu urazów u kobiet. Objawy złamanego obojczyka Uszkodzenie obojczyka wiąże się z dużą bolesnością. Występuje ona w obrębie barku, może też promieniować do kończyny, w szczególności w czasie wykonywania nią ruchów. Inne typowe objawy złamanego obojczyka, to: opuchlizna, obrzęk w miejscu złamania, zmniejszenie ruchomości ręki, a zwłaszcza problem z jej uniesieniem, obniżenie siły mięśniowej. Bardzo często w związku ze złamaniem dochodzi do przemieszczenia odłamu kości, najczęściej w górę, po podciągnięciu przez mięsień obojczykowo-mostkowo-sutkowy, rzadziej w dół, na skutek obciążenia kończyny. W sytuacji, gdy dojdzie do uszkodzenia przebiegającej w pobliżu tętnicy podobojczykowej, występuje silny krwotok – tego typu przypadki zdarzają się jednak niezwykle rzadko. Leczenie złamanego obojczyka Leczenie złamanego obojczyka w większości przypadków ma charakter zachowawczy, a to ze względu na wysoki potencjał kości do bezproblemowego zrastania się i względnie niewielką liczbę możliwych powikłań. Pierwszym krokiem jest nastawienie kości, w sytuacji, gdy doszło do przemieszczenia, czego dokonuje się poprzez odwiedzenie i uniesienie barków. Następnie bezwzględnie należy unieruchomić newralgiczną część ciała. Tylko w nielicznych sytuacjach niezbędne jest leczenie operacyjne - złamany obojczyk zespala się wówczas za pomocą specjalnych śrub ortopedycznych. Tego typu procedurę stosuje się jednak wyłącznie wtedy, gdy złamanie jest pełne, wieloodłamowe lub powikłane, co nie dzieje się szczególnie często. Co na złamanie obojczyka: orteza czy gips? Sposób usztywnienia ciała po tego typu urazie dobiera się adekwatnie do stopnia i charakteru uszkodzeń. Możliwe są następujące rozwiązania: opatrunek Dessaulta. Jest to konstrukcja unieruchamiająca obojczyk, łopatkę, ramię i przedramię. Ręka pozostaje zgięta w łokciu pod kątem około 90 stopni. Usztywnienie może być twarde, wykonane z gipsu, ale coraz częściej stosuje się wygodniejszą, miękką i zdejmowaną kamizelkę w tym samym kształcie. Oba rozwiązania preferowane są w przypadku złamań bez przemieszczenia. opatrunek ósemkowy (łac.: stella dorsi). Jego konstrukcja przypomina skrzyżowane ramiona plecaka. Dawniej wykonywany bywał z gipsu, dziś w powszechnym użytku są miękkie ortezy. W razie konieczności dodatkowe usztywnienie uzyskuje się poprzez zastosowanie szyny ortopedycznej Grucy. Tego typu ortezę na złamanie obojczyka zaleca się w sytuacji bardziej skomplikowanych urazów z przemieszczeniem. Jak długo boli i zrasta się złamany obojczyk? W przypadku urazów nieprzemieszczonych należy przyjąć, że średni czas pełnej regeneracji wynosi około 3-4 tygodni, a opatrunek Dessaulta nosi się około 7 dni krócej. Więcej czasu zajmuje dochodzenie do zdrowia w sytuacji, gdy doszło do przemieszczeń. Kości mogą się wówczas zrastać do 5-6 tygodni, a powrót do całkowitej sprawności trwać nawet 3 miesiące. Jeżeli chodzi o to, jak długo boli złamany obojczyk, wiele zależy od skali urazu oraz indywidualnej tolerancji pacjenta. Zazwyczaj tego typu dolegliwości bardzo duże nasilenie utrzymują przez pierwsze 2-3 dni (niezbędne może być wówczas podawanie leków przeciwbólowych), później stopniowo słabnąc. Nieprzyjemne symptomy mogą się jednak odzywać nawet do 6 tygodni. Jaka jest najlepsza pozycja do spania ze złamanym obojczykiem? Skuteczne leczenie i rehabilitacja urazu obojczyka, a także profilaktyka powikłań, wymagają zachowania właściwej, ustabilizowanej postawy nie tylko w czasie dziennej aktywności, ale też nocą, podczas snu. Jak spać ze złamanym obojczykiem? Pacjentom zaleca się, aby układali się na wznak, ewentualnie na zdrowym boku, nigdy na odwrót. Co ważne, tak jak w dzień zgięta ręka powinna spoczywać na temblaku lub być wręcz zabandażowana do klatki piersiowej, tak też identyczne ułożenie należy zachować w czasie nocnego wypoczynku. To najlepsza pozycja do spania w takim przypadku. Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
Jak wygląda ból stawu krzyżowo-biodrowego? Ból stawu krzyżowo-biodrowego wynikający z patologii więzadeł, lokalizuje się najczęściej w okolicy kości krzyżowej i samego stawu. Czasem promieniuje on do pachwiny (lub do jąder u mężczyzn) oraz do kończyny dolnej. Bardzo często myli się ten ból z rwą kulszową lub dyskopatią.
Gips w budownictwie wykorzystywany jest głównie do prac wykończeniowych, w formie sypkich półproduktów lub wyrobów gotowych do zamontowania. Pełni on rolę spoiwa o szczególnych własnościach, wykorzystywanego do przygotowania zapraw, a w postaci płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych, pozwala na tworzenie zabudowy wewnątrz domu. Z artykułu dowiesz się: Jakie własności techniczne i użytkowe ma gips? Wszystkiego o materiałach gipsowych. Czym jest anhydrytowy jastrych podłogowy? Gdzie sprawdzą się płyty gipsowe? Jak mocować bloczki na ścinach? Tworzenie dekoracji z gipsu? Własności techniczne i użytkowe gipus Gips budowlany, pod względem chemicznym jest półwodnym siarczanem wapnia CaSO4• 0,5H­2O, wytwarzanym w procesie prażenia naturalnego kamienia gipsowego lub w technologii pozyskiwania gipsu z instalacji odsiarczania spalin, w elektrowniach węgłowych. Zależnie od temperatury, w jakiej przebiega proces wypalania uzyskuje się podstawowy materiał – gips budowlany lub jego bezwodną odmianę nazywaną anhydrytem. W rzeczywistości gips jako spoiwo budowlane jest mieszaniną różnych jego odmian, a na jego właściwości wpływa również stopień i rodzaj zanieczyszczeń, poziom rozdrobnienia, jak i celowo dodawane substancje modyfikujące. Bezwodna odmiana gipsu zwana anhydrytem, wykorzystywana jest gównie na wylewki podłogowe. Fot. Uzin Utz Pod względem technicznym gips (przynajmniej teoretycznie) jest materiałem odnawialny - w procesie twardnienia następuje jego uwodnienie do dwuwodnego siarczanu wapnia CaSO4•2H2O, a po ponownym wyprażeniu i zmieleniu może pełnić znów rolę spoiwa gipsowego. Własności użytkowe gipsu charakteryzuje się: krótkim czasem wiązania (nawet kilka minut), który łatwo modyfikować odpowiednimi dodatkami, brakiem skurczu, a nawet pewnym zwiększeniem objętości podczas wiązania, dość dużą wytrzymałością na ściskanie i zginanie, własnościami ogniochronnymi, chemicznie związana w gipsie woda (ok. 20% masy) pod wpływem temperatury powyżej 140 °C uwalnia się w postaci pary, co pochłania znaczne ilości energii cieplnej, schładzając powierzchnie, w pewnym zakresie utrzymuje stabilną wilgotność powietrza. Jednak jego wykorzystanie w budownictwie jest ograniczone ze względu na niską odporność na zawilgocenie – w stanie mokrym traci wytrzymałość, dlatego nie może być wykorzystywany na zewnątrz, jak i w pomieszczeniach wilgotnych. Oddziałuje również korozyjnie na metale – stykające się z nim elementy stalowe muszą mieć powłokę ochronną. Zaprawy, kleje, gładzie gipsowe Spoiwo gipsowe w połączeniu z odpowiednio dobranymi dodatkami, w formie sypkich materiałów do zmieszania z wodą, umożliwia wykonywanie wielu prac wykończeniowych, poczynając od drobnych napraw, po pokrycie tynkiem ścian i sufitów. Tynki gipsowe są dobrym podłożem pod powłoki malarskie, tapety i łatwo je później naprawić bez pozostawiania śladu po ewentualnych uszkodzeniach. Tynki gipsowe są doskonałym podłożem pod farbę. Fot. Baumit Mogą być jednak nakładane jedynie w wewnątrz pomieszczeń i to na powierzchniach nienarażonych na zamoczenie. Nakładane są z reguły jako jednowarstwowe i uzyskują dostatecznie gładką powierzchnię, gotową do nałożenia warstwy dekoracyjnej. Dostępne są również modyfikowane tynki gipsowe z dodatkiem wapna (tynki gipsowo-wapienne), które zapewniają zwiększoną odporność na korozję biologiczną (rozwój grzybów i pleśni), jak i łatwiej uzyskuje po ich nałożeniu wysoką gładkości otynkowanej powierzchni. Oprócz różnic w składzie materiału wiążącego, tynki gipsowe oferowane są w kilku odmianach różniących się zalecanym sposobem aplikacji (ręczna bądź maszynowa), zakresem grubości warstwy, wielkością ziarna kruszywa, jak i szczególnymi własnościami - np. możliwością nakładania pocienionej powłoki, czy charakteryzujące się podwyższoną przyczepnością. Gładzie gipsowe można wykorzystać do wygładzania lub naprawy, otynkowanych ścian i sufitów. Fot. Megaron Szczegółowe informacje o wszystkich parametrach i własnościach konkretnego rodzaju tynku, zawarte są w karcie produktowej opracowanej przez producenta. Gładzie gipsowe to popularny produkt wykorzystywany do naprawy, jak i wygładzania otynkowanych powierzchni, a dostępne produkty różnią się twardością pokrycia, łatwością obróbki czy grubością warstwy. Podobne zastosowania mają masy szpachlowe używane do spoinowania płyt gipsowo-kartonowych lub wygładzania całej ich powierzchni. Sypkim produktem gipsowym są też kleje przeznaczone do mocowania płyt g-k do różnych podłoży. Dzięki zastosowaniu tzw. suchych tynków, łatwo można wyrównać nawet bardzo odkształcone powierzchnie, jednocześnie eliminując uciążliwe (zwłaszcza podczas prac remontowych) mokre roboty wykończeniowe. Anhydrytowy jastrych podłogowy Anhydryt, czyli bezwodna odmiana gipsu wykorzystywana jest jako spoiwo w samopoziomujących się podkładach podłogowych. Wylewki te stosowane są przede wszystkim jako tzw. pływający jastrych, na warstwach izolacji akustycznej lub termicznej, oraz w systemach ogrzewania podłogowego. Jastrych anhydrytowy wykonuje się łatwiej i szybciej, jednak nie jest odporny na zawilgocenie Fot. Lafarge Dzięki zdolności do samorozlewu i rzadkiej konsystencji nie wymagają mechanicznego wyrównywania ani zagęszczania, tworząc bezspoinowe i gładkie pokrycie o wysokiej wytrzymałości. Cechy te są szczególnie korzystnie przy wykonywaniu jastrychu podłogowego na podłogówce – znikomy skurcz wylewki i dobra przewodność cieplna zapewniają sprawne funkcjonowanie takiego ogrzewania. Do tworzenia takich jastrychów wykorzystuje się agregaty mieszająco-pompowe, które zapewniają wydajne pokrycie znacznych powierzchni w jednym cyklu. Płyty gipsowe do różnych zastosowań Gotowe produkty w postaci płyt wytwarzanych na bazie gipsu, wykorzystywane są do tworzenia tzw. suchej zabudowy (ścianek działowych, sufitów podwieszanych), jak również w formie płyt podłogowych czy kasetonów. Popularne płyty gipsowo-kartonowe wytwarzane są w kilku odmianach, różniących się odpornością na warunki otoczenia. Płyty zwykłe klasy A (dawniej GKB) o szarej barwie kartonu, przeznaczone są do pomieszczeń suchych, natomiast impregnowane z oznaczeniem H2 (GKBI) o zielonej barwie kartonu, charakteryzują się podwyższoną odpornością na zawilgocenie, ale tylko w pomieszczeniach okresowo wilgotnych. Dostępne są również płyty klasy H1 (względnie wodoodporne), jednak ze względu na wysoką cenę mają ograniczone zastosowanie. Z przeznaczeniem do specjalnych wymagań, używane są płyty zbrojone włóknem szklanym DF (GKF) z czerwonymi napisami, cechujące się zwiększoną odpornością ogniową, lub klasy DFH2 (GKFI) łączące zalety płyt wodo – i ognioodpornych. Oprócz tego, płyty gipsowo-kartonowe różnią się wymiarami, grubością oraz kształtem wykończenia krawędzi, co pozwala na optymalny ich dobór, zależnie od formy wykorzystania. Najczęściej montowane są jako pokrycia ścianek działowych, czy zabudowy poddaszy na stelażu ściennych lub sufitowym, jak i w formie okładzin klejonych zastępując tradycyjne tynki. Newsletter DARMOWY PORADNIK BUDOWLANY RAZ W TYGODNIU NA TWÓJ E-MAIL Płyty gipsowo-włóknowe dzięki jednorodnej budowie, charakteryzują się większą wytrzymałością niż płyty g-k. Można je oczywiście stosować zamiennie, ale głównym obszarem ich wykorzystania jest tworzenie np. podczas prac remontowych tzw. suchego jastrychu, układanego bezpośrednio na warstwie wyrównującej z drobnego kruszywa. Płyty takie są dwuwarstwowe z utworzonym zakładem, dzięki czemu po sklejeniu tworzą sztywną i równą powierzchnię gotową do ułożenia dowolnej posadzki. Kasetony gipsowe wykorzystywane są jako wypełnienie systemowych sufitów podwieszanych, montowanych z profili wzdłużnych i poprzecznych, które tworzą pola o wymiarach 600x600 m bądź 600x1200 mm. Wypełnieniem systemu sufitów podwieszanych są kasetony gipsowe. Fot. Rockfon Zależnie od odmiany systemu, profile nośne mogą być widoczne lub ukryte w wycięciach kasetonów. Powierzchnia wypełnienia z wykończeniem standardowym może być gładka lub perforowana i malowana na biało, ale dostępne są również kasetony o profilowanej powierzchni, z powłoką dekoracyjną np. imitującą drewno, bądź pokryte folią zapobiegającą nadmiernemu ich zawilgoceniu. Gipsowe bloczki na ściany Bloczki gipsowe są coraz chętniej wykorzystywanym materiałem do stawianie ścianek działowych. Można z nich budować przegrody o grubości 8 cm lub 10 cm. Produkowane są w dwóch odmianach: jako zwykłe, przeznaczone do pomieszczeń suchych i impregnowane stosowane w pomieszczeniach o podwyższonej okresowo wilgotności (łazienki, pralnie, kuchnie). Ukształtowane po bokach pióra i wpusty umożliwiają precyzyjne ich połączenie, zapewniając uzyskanie gładkiej i równej płaszczyzny przegrody. Ścianki stawiane z bloczków gipsowych nie wymagają tynkowania – wystarczy szpachlowanie uszkodzeń i ewentualne naciągnięcie cienkiej warstwy gładzi. Podstawową ich zaletą jest ograniczenie do minimum prowadzenia tzw. prac mokrych i szybkość budowania, uzyskując przy tym dobrą izolacyjność akustyczną. Gipsowe dekoracje Własności techniczne gipsu pozwalają na tworzenie z tego materiału precyzyjnych odlewów, dzięki czemu łatwo uzyskuje się dekoracyjne elementy zdobiące ściany czy sufit w postaci plafonów, rozet, obramowań, pilastrów czy gzymsów. Gipsowe panele 3D można umieścić na ścianie. Fot. Lilianna Jampolska Gotowe, gipsowe elementy zdobnicze zależnie od wielkości i miejsca ich zamontowania, mocowane są na klej lub z użyciem kołków/kotew, rozmieszczonych stosownie do przewidywanego obciążenia. Autor: Cezary Jankowski Opracowanie: Klaudia Tomaszewska Zdjęcie otwierające:
Staw biodrowy jest niezwykle ważnym połączeniem w ciele człowieka, ale może być również źródłem poważnych problemów zdrowotnych. Diagnostyka chorób stawu biodrowego jest kluczowa, aby wykryć choroby w początkowych stadiach i zapobiec ich postępowi. Właściwa terapia chorób stawu biodrowego może pomóc zmniejszyć ból i Protezy wykonujemy w oparciu o indywidualny odlew gipsowy. Z czego się składa? biodrowy kosz biodrowy, który umożliwia zawieszenie protezy, pełni funkcję leja. 2. Stawu kolanowego Staw kolanowy dobierany jest ze względu na aktywność fizyczną pacjenta. 3. Elementów modularnych Do leja i stopy domontowywane są elementy modularne 4. Stopy protezowej Stopa protezowa jest częścią , który odpowiada za kontakt protezy z podłożem. 5. Pokrycia kosmetycznego Ostatnim elementem w budowie protezy jest pokrycie kosmetyczne. Zazwyczaj jest wykonane z pianki na którą naciągana jest pończoszka pokryciowa. Wyłuszczenie w stawie biodrowym stanowi amputację poniżej obręczy miednicy. W wypadku tego rodzaju amputacji stosuje się najczęściej protezę kanadyjską. Proteza przy wyłuszczeniu w stawie biodrowym (tzw. kanadyjska) ma za zadanie zastąpić amputowaną kończynę pomimo braku trzech stawów (biodrowego, kolanowego, skokowego). Cechą charakterystyczną protezy kanadyjskiej jest przesunięcie przegubu biodrowego do przodu, a przegub kolanowy pozostaje cofnięty w stosunku do osi obciążenia (fizjologicznej lokalizacji stawu biodrowego). Gwarantuje to bierne blokowanie obu przegubów w czasie obciążenia protezy. Zarówno biodro, jak i kolano blokują się pod wpływem ciężaru ciała. Protezy stosowane w przypadku wyłuszczenia w stawie biodrowym lub wysokich amputacji kończyn dolnych (krótki kikut uda ) wymagają zastosowania kosza biodrowego, który umożliwia zawieszenie protezy, pełni funkcję leja. Kosz biodrowy jest jednym z najistotniejszych elementów protezy przy wyłuszczeniu w stawie biodrowym. Kosze biodrowe Miarę na kosz pobiera i wykonuje ręcznie technik ortopeda To od precyzji wykonania kosza biodrowego zależy komfort poruszania się pacjenta. Nasi pacjenci pomimo tego rodzaju amputacji poruszają w przeważającej części się bez kul. Mogą być na tyle mobilni ponieważ Nasi technicy posiadając doświadczenie w tym zakresie wykonują indywidualnie dopasowany kosz biodrowy i dobierają do niego odpowiednie elementy stanowiące o dobrej protezie. W przypadku protezy przy wyłuszczeniu w stawie biodrowym używamy modułów wieloosiowych przegubów hydraulicznych kolanowych i biodrowych najlepszych firm Otto Bock, Ossur, Neuhof, Streifeneder, Blatchford, Flex Foot. Całość protezy pokryta jest pianką kosmetycznym na wzór zdrowej kończyny. Stawy kolanowe Kolejnym ważnym elementem w protezie jest staw kolanowy, który dobierany jest ze względu na aktywność fizyczną pacjenta. Możemy wyróżnić kolana mechaniczne, hydrauliczne, pneumatyczne, sterowane elektronicznie. Staw kolanowy wybierany jest przez technika ortopedę (w porozumieniu z pacjentem), przez niego także ustawiany i dopasowywany indywidualnie do potrzeb pacjenta oraz jego wieku. Mamy duże doświadczenie w protezach elektronicznych C-LEG Technologia C-Leg steruje w sposób inteligentny systemem protezowym dla osób po amputacji na poziomie uda i dopasowuje się w czasie rzeczywistym do Twojego wzorca chodu. C-Leg to jeden z najbezpieczniejszym przegubów kolanowych sterowanych mikroprocesorem, dzięki czemu jest niezwykle niezawodny. C-Leg dynamicznie dostosowuje się do różnych codziennych sytuacji – od schodów i ramp po różne podłoża i chodzenie do tyłu. Zintegrowany mechanizm kontroli potknięcia dba o jeszcze większe bezpieczeństwo na co dzień. Można intuicyjnie przyjmować swobodną pozycję stojącą z lekko zgiętym przegubem kolanowym. Przegub można łatwo skonfigurować za pomocą aplikacji. GENIUM Technologia naszych protez nogi Genium umożliwia wykonywanie intuicyjnych i naturalnych sekwencji ruchu, nawet podczas chodzenia do tyłu lub chodzenia po schodach lub podczas przełączania pomiędzy różnymi prędkościami chodzenia i długościami kroku. Więcej pewności i jakości życia, a także odciążenie strony zdrowej, to tylko niektóre z aspektów, które mogą przynieść korzyści użytkownikom. I to jest dowiedzione naukowo. Opierając się na wyjątkowej funkcjonalności protezy Genium, Genium X3 jest wyjątkowo trwała i wytrzymała. Zajęcia wymagające siły fizycznej, pływanie, sportowe zajęcia rekreacyjne, a także takie sytuacje, w których woda, kurz, piasek lub brud odgrywają rolę – to są idealne warunki dla Genium X3. Plie 3 Wzmocniona konstrukcja Kolana Plié 3 sprawia, że jest ono bardziej wytrzymałe i odporne na zanurzenie niż kiedykolwiek. W dalszym ciągu jest najszybszym kolanem elektronicznie sterowanym na rynku, reagując 10 do 20 razy szybciej niż inne kolana tego typu. Dzięki najbardziej czułej i najszybciej reagującej ochronie przed potknięciem i upadkiem, użytkownicy mogą instynktownie poruszać się we własnym tempie i dowolnym kierunku stosując małe kroki i obracając się w ciasnych przestrzeniach. Kolano Plié 3 będące kontynuacją nagradzanych wcześniejszych wersji jest przewidziane dla użytkowników z poziomu mobilności 3 zapewniając im wysoki poziom ochrony przed upadkiem, jak i dla poziomu mobilności wysokiego 3 i 4 dostosowując się do zmiennego tempa chodzenia i pozwalając na bieganie. Kolano bardzo dobrze radzi sobie ze zmiennym rytmem chodzenia i nierównym terenem. Istotną cechą jest odporność na zanurzenie w wodzie, spełnia wymogi normy IP 67, więc jest również odporne na kurz. Stopy protezowe Następną znaczącą częścią protezy modularnej jest stopa. To element, który odpowiada za kontakt protezy z podłożem. Jej wybór, podobnie jak w przypadku kolana, podyktowany jest przede wszystkim mobilnością pacjenta, lecz także jego wagą i wiekiem. Możemy wyróżnić stopy ze stawem skokowym ruchomym lub sztywnym. Kolejne rozróżnienie dotyczy materiału, z którego stopa jest wykonana. Najpopularniejsze na rynku, a także najbardziej niezawodne, są stopy z włókna węglowego. Ostatnim elementem w protezie podudzia jest pokrycie kosmetyczne. Jest ono wykonywane z pianki ciałopodobnej, na wzór zdrowej nogi. Całość uzupełniona jest pończoszką pokryciową. Protezy stałe kończyn dolnych Proteza ostateczna modularna z koszem biodrowym po wyłuszczeniu w stawie biodrowym lub krótkim kikutem wymagającym zaprotezowania z koszem biodrowym Jaka jest cena protezy przy wyłuszczeniu stawu biodrowego? Wszystko uzależnione jest od anatomicznych uwarunkowań pacjenta oraz systemu wykonywania protezy uda. Technik ortopeda podczas przeprowadzania wywiadu, zbierania informacji o pacjencie oraz w czasie badań, przygotowuje projekt protezy uda. Jej cena uzależniona jest w znacznym wymiarze od indywidualnych uwarunkowań pacjenta oraz jego zapotrzebowania. Pracownie oferujące niższe ceny protez, często obniżają je kosztem szybkiej i niedokładnej pracy. Należy pamiętać, że proteza ma podnieść jakość życia i zagwarantować komfort użytkowania. Warto więc wybrać pracownię ortopedyczną, która zapewni bezpieczeństwo i perfekcyjnie wykonaną protezę uda. Jak wygląda proces budowy? 1. Wywiad z pacjentem Konsultacja odnośnie wymagań oraz potrzeba które ma spełniać przyszła proteza (dobór odpowiednich elementów takich jak kolano, stopa protezowa) 2. Pobieranie miary Technik ortopedia wstępnie dokonuje oględzin kikuta w celu zaznaczenia miejsc newralgicznych, następnie przy użyciu taśmy antropometrycznej wykonuje pomiar kikuta. Kolejnym etapem jest odpowiednie zabandażowanie kikuta przy użyciu opasek gipsowych ówcześnie zamoczonych w wodzie. Dzięki temu otrzymujemy negatyw gipsowy który jest odwzorowaniem kikuta pacjenta. Pobieranie miary kończyn dolnych: – podudzie – w pozycji siedzącej – udo – w pozycji stojącej – podwójna amputacja – w pozycji leżącej 3. Obróbka pozytywu Wcześniej uzyskany negatyw zostaje zalany gipsem dzięki czemu uzyskujemy pozytyw. Obróbka pozytywu jest najważniejszym etapem produkcji protezy, ponieważ technik ortopeda musi nadać pozytywowi odpowiedni kształt. Proces ten wykonuje się ręcznie przy użyciu takich narzędzi jak tarnik. 4. Wykonanie leja protezowego Pozytyw gipsowy mocuje się w przystawce do laminacji. Następnie namoczony „rękaw” zostaje naniesiony na pozytyw. Uruchamiana zostaje pompa próżniowa która powoduje idealne przyciągnięcie się rękawa do pozytywu. Kolejnym etapem jest naniesienie odpowiedniej ilości warstw dzianiny (włókno szklane ) oraz zamocowanie kilku pasków włókna węglowego w miejscach najbardziej narażonych na ewentualne pękanie, łamanie się. Na koniec nakłada się kolejny rękaw foliowy do którego następnie jest wlewana żywica. Żywica znajduje się pomiędzy rękawami foliowymi dzięki czemu wsiąka jedynie w dzianiny bez kontaktu z gipsem. 5. Obróbka leja protezowego Gdy żywica zwiąże następuje wycięcie leja protezowego przy użyciu piłki oscylacyjnej. Pozytyw który znajduje się w środku leja zostaje wybity. Następnie lej poddaje się obróbce wykańczającej przy użyciu szlifierki oraz papierów ściernych o różnej grubości. Obróbkę leja protezowego wykonuje się głównie na specjalistycznej wydrążarce. 6. Przygotowanie protezy do przymiarki Lej protezowy zostaje przymocowany do elementów przymiarkowych zapewniających szeroki zakres zmiany ustawienia protezy. 7. Przymiarka Podczas tego etapu pacjent przymierza nową protezę. Technik ortopeda jest odpowiedzialny za odpowiednie ustawienie protezy tak by pacjent nie odczuwał żadnego dyskomfortu z użytkowania, oraz by ustawienie było zgodne z anatomią człowieka. Pacjent chodząc na protezie podczas przymiarki podejmuje decyzje czy proteza jest dobra. Wszelkie drobne poprawki ustawienia są natychmiast wykonywane. 8. Kopiowanie Po przymiarce gdy proteza została już odpowiednio ustawiona następuje tzn. proces kopiowania. Proteza zostaje zamontowana w kopiarce, gdzie elementy przymiarkowe zastępowane są elementami stałymi bez zmiany ustawienia protezy. 9. Laminacja Lej protezowy zostaje odłączony od reszty protezy i zalany gipsem, a następnie umieszczony w przystawce do laminacji. Nakładane zostają na niego odpowiednie warstwy dzianiny a następnie rękaw do którego zostaje wlana żywica. Laminacja ma na celu wzmocnić lej protezowy poprzez nałożenie drugiej warstwy laminatu, oraz poprawę estetyki. Po zastygnięciu żywicy, gips z wnętrza leja zostaje usunięty ,a sam lej poddaje się już końcowej obróbce wykańczającej przy użyciu szlifierki. 10. Pokrycie kosmetyczne Specjalna gąbka zostaje nałożona na protezę oraz przyklejona do leja i do górnej części stopy. Następnie przy użyciu wydrążarki następuje nadanie odpowiedniego kształtu gąbce by wyglądała jak prawdziwa noga i odpowiadała anatomicznym wymiarom drugiej nogi pacjenta. Nasze realizacje
Rehabilitacja po wstawieniu endoprotezy biodra odgrywa bardzo ważną rolę w powrocie chorego do zdrowia. Ma za zadanie wzmocnić mięśnie, zwiększyć ruchomość stawu, poprawić koordynację ruchową i utrzymanie równowagi. Sprawdź, jak wygląda postępowanie rehabilitacyjne po zabiegu wymiany stawu biodrowego.
Efekt równych i idealnie gładkich ścian oraz sufitów jest ostatnio bardzo pożądany. Malowanie tak przygotowanych powierzchni to czysta przyjemność, a także szerokie pole do manewru pod względem aranżacyjnym. Szpachlowanie nie jest czynnością bardzo skomplikowaną, ale wymaga odrobiny fachowej wiedzy oraz precyzji i cierpliwości. Acryl-Putz Gładź gipsowa - instrukcja kładzenia Przed przystąpieniem do wyrównywania i gładzenia ścian warto zdać sobie sprawę z mnogości wyrobów produkowanych na bazie gipsu. W sklepach budowlanych znajdziemy tradycyjny gips budowlany, gipsy szpachlowe, gładzie gipsowe, gotowe masy wyrównawcze i wiele innych. Sukces przeprowadzonego remontu w sporej mierze warunkowany jest prawidłowym wyborem materiału do szpachlowania (zgodnym z jego przeznaczeniem). Najbardziej uniwersalne pod tym względem są gipsy szpachlowe, ale przy ich zastosowaniu nie uzyskamy idealnie gładkiej powierzchni ścian, co uwidoczni się zwłaszcza po nałożeniu farby satynowej. Pod takiego typu farby najlepiej nadają się gładzie (wyroby o mniejszym uziarnieniu). Jednak znów te nanosi się tylko jako wierzchnią warstwę na gips, bo są zbyt słabe, aby mogły wypełniać poważniejsze ubytki czy maskować szpary. Przygotowanie podłoża pod gips Gips, który w ostatniej fazie wymaga wyszlifowania intensywnie pyli. Dlatego jeszcze przed rozpoczęciem prac najlepiej jest wynieść z remontowanego pomieszczenia wszystkie meble i sprzęty oraz zabezpieczyć folią okna, drzwi i podłogę. Zdecydowanie usprawni to późniejsze sprzątanie. Ze ścian oraz z sufitu przygotowywanych do szpachlowania należy usunąć stare odspajające się od podłoża powłoki malarskie. Służy do tego szpachelka oraz szczotka druciana. Jeśli w podłożu występują pęknięcia, należy je delikatnie poszerzyć, tak aby masa szpachlowa mogła je szczelnie wypełnić. Kolejnym krokiem jest wyczyszczenie ścian z pyłu. Przeważnie wykonuje się to odkurzaczem ze specjalną końcówką. Czasami jednak konieczne jest umycie powierzchni wodą z dodatkiem mydła malarskiego. Tak przygotowane podłoże wymaga zagruntowania dobrym preparatem gruntującym, co pozwala uzyskać jednolitą chłonność i ułatwia kolejne etapy pracy. Ostatni etap przygotowawczy to wypełnienie odpowiednio dobraną masą szpachlową szczelin i ubytków. Zabiegu tego wymagają wszystkie poważniejsze uszkodzenia i nie warto go pomijać, bo szpachla nanoszona następnie po całości powierzchni nie załatwi tego problemu. Gips należy rozrabiać zgodnie z informacją na opakowaniu Przygotowanie masy szpachlowej – jak i w jakich proporcjach rozrabiać gips? Aktualnie w sklepach znaleźć można wiele rodzajów produktów do wykończenia ścian, w tym mas szpachlowych, które po otwarciu opakowania i wymieszaniu jego zawartości są gotowe do aplikacji. Produkty tego typu mają przeważnie dobrą jakość i są chwalone przez wykonawców za łatwość nanoszenia. Jednak są też sporo droższe niż ich standardowe odpowiedniki w postaci sproszkowanej. Tradycyjne szpachle gipsowe (w proszku) wymagają rozrobienia z wodą. Zawsze należy robić to dokładnie ta, jak zaleca producent danego wyrobu (proporcje ilości wody do ilości proszku znajdują się na opakowaniu). Jedynie bardzo doświadczeni wykonawcy pozwalają sobie na mieszanie gipsu zgodnie z zasadą „na oko”. Szpachla musi być bardzo dokładnie wyrobiona (nie mogą znajdować się w niej nawet najdrobniejsze grudki) i powinna być plastyczna. Do mieszania najlepiej jest użyć mechanicznego mieszadła, które nakłada się na wiertarkę. Bardzo ważne jest, aby jednorazowo rozrabiać tyle gipsu, ile zdążymy wykorzystać (nanieść na ściany i rozprowadzić) w ciągu godziny. Po tym czasie szpachle gipsowe zaczynają bowiem wiązać i twardnieć, co uniemożliwia ich dalsze nakładanie. Pamiętajmy, że nawet wprawieni gipsiarze nie rozrabiają na raz więcej zaprawy niż ¾ 10 litrowego wiaderka. Szpachlowanie ścian – jak nakładać gips? Do szpachlowania przystępuje się po całkowitym wyschnięciu gruntu oraz szpachli naniesionej na większe ubytki i szpary. Niezbędna jest tu długa paca ze stali nierdzewnej oraz mniejsza szpachelka (do aplikacji gipsu na pacę i zgarniania jego nadmiaru). Gips nakłada się pewnymi, długimi, półkolistymi ruchami ręki. Ściany zaczyna się szpachlować od dołu (od wybranego narożnika). Następnie przemieszcza się sukcesywnie ku górze. Na sufit natomiast gips kładziemy najpierw przy ścianie z otworem okiennym i kierujemy się do środka pomieszczenia. Pamiętajmy, że pojedyncza warstwa gładzi szpachlowej nie powinna być grubsza niż 3 mm (niestosowanie się do tej zasady zwykle skutkuje szybkim spękaniem gipsu). Tymczasem w wielu przypadkach konieczne okazuje się położenie grubszej warstwy materiału wyrównującego. Wtedy prace trzeba dzielić na etapy (kolejne warstwy nakładać po całkowitym wyschnięciu poprzednich). Przeważnie udaje się nałożyć gładź dwuetapowo, ale czasami konieczne jest zastosowanie trzech warstw. Szlifowanie po szpachlowaniu Warto zdawać sobie sprawę, że im większa staranność podczas szpachlowania, tym mniej pracy związanej z doprowadzeniem ścian do całkowitej gładkości (szlifowaniem). Do szlifowania stosuje się papier ścierny bądź specjalne siatki szlifierskie do gładzi gipsowych. Materiały te można nałożyć na zwykły drewniany klocek i wykonywać pracę ręcznie albo wykorzystać mechaniczną szlifierkę oscylacyjną. Gips należy szlifować aż do momentu całkowitego jego wygładzenia. Aby prawidłowo ocenić jakość i postęp prac, należy zadbać o porządne oświetlenie pomieszczenia. Najlepiej nadaje się do tego robocza lampa halogenowa. Sprawdź również, jak uniknąć błędów podczas wykańczania ścian. Proponowane dla Ciebie
Jak wygląda wpływ rodzaju trapezu na pozycję na foilu? W jakich wolicie pływać? Po ostatnich sesjach na desce race na Resku zastanawiam się nad przejściem na trapez biodrowy. Na rejsie niewypowiedzianie łatwiej wejść w pozycję. Na TT nie robi mi to wielkiej różnicy poza tym ze nie mam trapezu pod pachami.
Gips syntetyczny - na skalę przemysłową - otrzymuje się w procesie odsiarczania spalin powstających w zakładach energetycznych i ciepłowniczych. Jego największym odbiorcą jest budownictwo. Na świecie W wielu krajach opracowano programy odsiarczania spalin zgodnie z zaleceniami EWG. Na przykład w USA, Japonii i Niemczech wybudowano kilkadziesiąt zakładów produkujących z dwutlenku siarki gips syntetyczny. W Niemczech od 1987 r. wytwarza się gips syntetyczny pod nazwą REA-gips (Rauchgas Entschwelungsanlagen). Obecnie Niemcy produkują już około 5 mln ton, a w roku 2000 planują produkować około 6 mln Polsce W Polsce pierwszy zakład odsiarczania spalin wybudowano w 1994 r. w Bełchatowie. Produkował on na licencji holenderskiej gips syntetyczny dwuwodny jako surowiec do produkcji budowlanego gipsu syntetycznego. W wielu polskich elektrowniach trwają intensywne prace nad uruchomieniem instalacji odsiarczania spalin i zakładów produkujących wyroby z gipsu syntetycznego. W tym samym roku niemiecka firma Knauf rozpoczęła budowę zakładu produkcji płyt gipsowo-kartonowych, który oddała do użytku w 1997 r. Uruchomiła również zakład produkcji suchych mieszanek tynkowych z gipsu syntetycznego w Jaworznie. Firma Norgips natomiast uruchomiła w 1998 r. zakład produkcji wyrobów z gipsu syntetycznego przy Elektrowni Opole. Zużycie gipsu syntetycznego w polskim budownictwie systematycznie rośnie (o 30% rocznie). W najbliższych latach w Polsce będzie się produkować około 2,5 mln ton gipsu syntetycznego rocznie. Instalacje służące do produkcji gipsu syntetycznego są złożone i kosztowne. Finansowane są ze środków przeznaczonych na ochronę środowiska, najczęściej są to zagraniczne fundusze pomocowe. Metody produkcji Obecnie znanych jest kilkanaście przemysłowych metod produkcji gipsu syntetycznego dwuwodnego. Powszechnie stosuje się odsiarczanie spalin metodą mokrą wapienną, w której stosuje się wapień (CaCO3) lub wapno palone (CaO). Metoda ta została również zastosowana u nas w kraju w instalacji odsiarczania spalin w Bełchatowie. Polega ona na absorpcji SO2 w wodnej zawiesinie mączki z kamienia wapiennego. Schłodzone spaliny są kierowane bezprzeponowo przez wtrysk do zawiesiny absorbenta. Reakcja chemiczna ma następujący przebieg: wymywanie SO2 z utworzeniem siarczynów, utlenianie jonów siarczynowych i na koniec wytrącenie gipsu syntetycznego dwuwodnego zawiesinę gipsu zagęszcza się, a powstały beżowy proszek, ma wilgotność w granicach 6-10%. Szkodliwe zanieczyszczenia usuwa się przez płukanie. Struktura kryształów otrzymanego gipsu syntetycznego może być igłowa, sztabkowa lub kulista, co zależy od metody odsiarczania. Kryształy mają różną wielkość, nie przekraczają jednak 0,1 mm. Materiał można brykietować i przechowywać w tej postaci przez kilka lat. Proces odsiarczania gipsu dwuwodnego (REA-gipsu) musi być prowadzony pod ścisłą kontrolą, aby surowiec służący do dalszej przeróbki był jednorodny. Dalsi przetwórcy, ponieważ dodają domieszki, muszą również kontrolować właściwości gipsu syntetycznego półwodnego i wyrobów z niego. Wykorzystanie gipsu syntetycznego dwuwodnego jako spoiwa i surowca do produkcji różnych wyrobów budowlanych jest możliwe po jego wysuszeniu i wyprażeniu. Powstaje w ten sposób gips półwodny ( zwany gipsem syntetycznym budowlanym. Służą do tego specjalne węzły suszenia i prażenia (kalcynacji) takie same, jakich używa się do gipsu naturalnego, który kruszy się i mieli. W każdej firmie produkującej dużo wyrobów z gipsu syntetycznego budowlanego buduje się oddziały suszenia i prażenia. Odbiorcy małych ilości tego gipsu, zwłaszcza producenci drobnych wyrobów, mogą zakupić gips syntetyczny u większych producentów. Muszą się jednak liczyć z koniecznością dostosowania go do swoich Gips syntetyczny budowlany ma zbliżony skład chemiczny i właściwości do gipsu naturalnego głównie w stanie stwardniałym. Jednak jego wytrzymałość na ściskanie jest większa niż gipsu naturalnego (o około 35-40%). Gips budowlany syntetyczny ma bardzo krótki czas wiązania. Jednocześnie charakteryzuje się szybszym przyrostem wytrzymałości. Ma małą spoistość ziarnową (różne uziarnienie), dlatego jest również trudniej urabialny. Można go poznać po lekko kremowej barwie. Niektóre z jego właściwości sprawiają głównie drobnym odbiorcom wiele kłopotów, gdyż gips syntetyczny budowlany wymaga stosowania domieszek modyfikujących specjalnie dobranych pod względem rodzajów produkowanych wyrobów. Obecnie gips ten na równi z gipsem naturalnym jest wykorzystywany jako pełnowartościowy materiał do produkcji różnych wyrobów, przy uwzględnieniu jego specyficznych właściwości reologicznych (związanych z płynięciem). W Katedrze Procesów Budowlanych Politechniki Śląskiej prowadzi się okresowe badania właściwości budowlanego gipsu syntetycznego produkowanego przez firmę Knauf w Bełchatowie, a ostatnio w Jaworznie. Na początku 1997 r. przeprowadzono badania stężenia naturalnych izotopów promieniotwórczych (potasu K-40, radu R-226, toru Th-232) i na ich podstawie określono wskaźniki zgodnie z instrukcją ITB 234/95. Uzyskały one następujące wartości:f1 = 0,026 - 0,005, co stanowi 2,6% wartości dopuszczalnejf2 = 7,73 Bq/kg - 1,26, co stanowi 4,2% wartości przeprowadzonych w 1994 r. badaniach (po uruchomieniu odsiarczania spalin w Bełchatowie) wskaźniki te kształtowały się odpowiednio:f1 = 0,02f2 = 5,47 Bq/kgSą to wartości zbliżone, a nawet nieco niższe niż w gipsie naturalnym. Gips syntetyczny budowlany jest więc materiałem, który pod względem wpływu na zdrowie człowieka porównywalny jest z wapnem i drewnem. Cena gipsu budowlanego jest zbyt wysoka w stosunku do ceny gipsu naturalnego. Obecne osiągnięcia chemii i technologii budowlanej pozwalają znacznie modyfikować, w zależności od potrzeb strukturę i właściwości gipsu syntetycznego budowlanego. Stosując domieszki i dodatki oraz różne technologie formowania elementów z gipsu (w tym również syntetycznego), możemy poprawiać jego zalety i zmniejszać lub eliminować wady tworzyw Dwuwodny gips-REA musi spełniać następujące wymogi:a) zawartość gipsu - 95%b) zawartość wilgoci - 10%c) ciężar nasypowy - od 0,5 do 1,2 t/m3d) pH - 5-8e) zawartość siarczynu wapniowego CaSO3 x 1/2H2O - 0,5 Cechy wyrobów z gipsuZalety: – mała energochłonność procesu produkcji spoiwa w temperaturze 160oC – krótki czas wiązania i twardnienia – niewielki ciężar – mała higroskopijność – korzystny wpływ na mikroklimat w – duża nasiąkliwość – stosunkowo mała wytrzymałość i znaczny jej spadek przy zawilgoceniu (nawet o 80%) – duże pełzanie w stanie zawilgocenia – mała odporność na uderzenia, powodująca, że gips jest obecnie stosowany głównie do robót wykończeniowych. Dysplazja stawu biodrowego to niedostateczny rozwój kości i innych elementów tworzących ten staw, a zwłaszcza zbyt płytkie i strome brzegi panewki („gniazda”) na kości biodrowej, w której jest umocowana kość udowa. Stan taki powoduje, że kość udowa, w miarę zwiększania się siły mięśni i ich napięcia, zostaje trwale
Pomimo postępu w metodach leczenia złamań, unieruchomienie na okres sześciu tygodni pozostaje najczęściej stosowanym rozwiązaniem w przypadku złamania kości dystalnego odcinka kości kostki bocznej zwykle goją się w ciągu 6–8 tygodni. W przypadku gdy doszło do istotnego przemieszczenia złamania, towarzyszy mu uszkodzenie więzozrostu piszczelowo-strzałkowego lub inne złamania, może być konieczne leczenie można chodzić ze złamaną kością strzałkową?Złamanie kości strzałkowej w jej środkowej części nie zawsze wymaga umieszczenia kończyny w gipsie. Położona w pobliżu piszczel może w wielu przypadkach pełnić funkcję rusztowania dla gojącej się strzałki, dzięki czemu do wyleczenia wystarcza jedynie czasowe unieruchomienie gips po złamaniu?Jak długo noga pozostanie w gipsie? Po złamaniu trzeba liczyć się z tym, że noga pozostanie w gipsie od 4 do 8 tygodni. Czas potrzebny na powrót do sprawności zależy oczywiście od rodzaju złamania – tego, czy konieczna była operacja – i ogólnego stanu zdrowia nosi się gips?Usztywnienie i stabilizacja jest konieczna do zastosowania na okres zwykle od jednego do dwóch miesięcy. Względnie długi czas pozostawienia nogi w gipsie jest uzależniony ściśle od długości procesu regeneracji kości, który trwa średnio do ośmiu czasu zrasta się złamana kość?Całkowity zrost kostny osiągany jest dopiero po 6 miesiącach w zależności od rodzaju złamania i wieku długo goi się pęknięcie kości?Proces zrostu kości trwa bowiem ok. 6 tygodni. Ocena wyników leczenia zachowawczego jest możliwa do dokonania po ok. 3 miesiącach od złamania, można zacząć chodzić po złamaniu kości udowej?Pacjent powinien zacząć jak najszybciej chodzić, najlepiej już na drugi dzień po zabiegu. Uchroni to przed zakrzepicą i odleżynami, oraz przyspieszy regenerację przy złamaniu kostki można chodzić?Jeśli kontuzja leczona jest zachowawczo, chodzenie o kulach ortopedycznych można rozpocząć właściwie od razu. Jeśli konieczne było przeprowadzenie zabiegu, poruszanie się przy użyciu kul można rozpocząć 3-4 dni po operacji (bez obciążania kończyny).Jak wygląda złamanie piszczela?Z czasem ból staje się bardziej dokuczliwy, nawet podczas codziennych czynności. Może być głęboki, ostry, przechodzący jakby na zewnątrz kończyny. Na kości często pojawia się wyczuwalne zgrubienie, obrzęk i zaczerwienienie lokalizujące miejsce rozpoznać że gips jest za ciasny?Założony gips będzie sprawiał wrażenie zbyt małego (ciasnego). Nie jest to pożądane następstwo i w takiej sytuacji także należy udać się do lekarza specjalisty. Objawem zbyt ciasnego opatrunku gipsowego mogą okazać się stale siniejące palce zagipsowanej orteza jest lepsza od gipsu?Ortezy mają za zadanie unieruchomić uszkodzony staw, partie mięśni lub np. odcinek kręgosłupa oraz utrzymać je w jednej pozycji. Ich przewaga nad stosowanym kiedyś powszechnie do tego celu gipsem polega na tym, że są znacznie lżejsze i bardziej elastyczne, a co za tym idzie ułatwiają wynosi odszkodowania za złamanie kostki bocznej?Urazy Palców stopy, Podudzia, Kolana, uda i stawu biodrowegoUrazy nogi i ich następstwaProcent trwałego lub stałego uszczerbku na zdrowiuUdo i staw biodrowy:Złamanie kości udowej (w zależności od stopnia zmian)1 – 40Staw rzekomy kości udowej, ubytki kości udowej (w zależności od stopnia zmian)40 – 60Ile nosi się gips na kostce?Zwykle złamania kostki bocznej odbywają się bez przemieszczenia. Lekarz umieszcza stopę w longecie gipsowej, zwykle na okres 4-5 długo nosi się gips na ręce?W zależności od typu złamania usztywnienie nosi się od 3 do 6 tygodni. Konieczny jest temblak na rękę – inaczej zrobi się obrzęk. Dzięki temu odciąża się też staw ramienny (bark). Zwracajmy uwagę, czy gips nie jest za ciasny i czy nie puchną rozpoznać zrost kości?Kości po złamaniu mogą wywoływać nienaturalne ułożenie kończyn. Zwykle pojawia się również obrzęk, wyraźny krwiak lub zasinienie, uczucie mrowienia, zaburzenia czucia, czy trzeszczenie w wyniku ocierania się o siebie uszkodzonych fragmentów kości.
Po zabiegu zakładany jest gips pełny ramienny lub przedramienny i podobnie jak we wcześniejszych przypadkach utrzymywany jest przez 4–6 tygodni – do czasu kontroli w poradni ortopedycznej. Po tym czasie podejmuje się decyzję o dalszej rehabilitacji po złamaniu nasady dalszej po złamaniu przedramienia pod okiem specjalisty. Dysplazja stawu biodrowego jest wadą wrodzoną, statystycznie głównie dotyczy ludzi rasy białej. Częściej również dotyka kobiety niż mężczyzn, jest dziedziczna i często towarzyszą jej inne wady rozwojowe. Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt najczęściej ma miejsce w przypadku ciąż bliźniaczych, ponieważ płody mają zwyczajne zbyt mało miejsca w macicy, aby prawidłowo się ułożyć. Może dotyczyć również złego ułożenia w macicy w przypadku ciąży pojedynczej. Dysplazja stawu biodrowego – informacje ogólne i przyczyny Wrodzona dysplazja stawów biodrowych ma miejsce najczęściej w przypadku dziedziczenia wady lub z powodu złego ułożenia płodu. O samej dysplazji bioder mówimy wówczas, gdy w przypadku dzieci dochodzi do ograniczenia odwodzenia kończyn dolnych po okresie noworodkowym lub kość udowa przesuwa nam się poza staw biodrowy jest niestabilne. Rodzice z reguły zauważają, że biodro wyskakuje dziecku ze stawu, przeskakuje w trakcie odwodzenia, robienia tzw. pozycji żabki. Trudno określić u każdego pacjenta co jest bezpośrednią przyczyną, natomiast w przypadku wrodzonej dysplazji stawu biodrowego u dziecka, wyróżnia się najczęściej: złe ułożenie w okresie rozwoju płodowego, działanie hormonu relaksyny, który pojawia się w ciele matki w okolicach trzeciego trymestru ciąży i jest odpowiedzialny za rozluźnienie miednicy, która szykuje się do porodu, wady wrodzone, uszkodzenie stawu podczas pielęgnacji lub zabawy z noworodkiem, wskutek prostowania nóżek. Objawy dysplazji stawu biodrowego Rodzice orientują się, że dziecko może mieć problem z biodrami wówczas, gdy nie może odwodzić nóżek. Trudne dla dziecka, lub wręcz niemożliwe w przypadku dysplazji stawów biodrowych jest osiągnięcie pozycji żabki. Widoczne, a i często słyszalne jest „przeskakiwanie” biodra u dziecka. Z reguły pierwszym badaniem, na którym widać, że niemowlę ma problem z biodrami, jest USG bioderek, które wykonuje się w pierwszych tygodniach życia dziecka. W przypadku wrodzonej dysplazji stawu biodrowego połowa przypadków jest jednak bezobjawowa. Zdarza się widoczna różnica między stawami biodrowymi. To, co istotne w przypadku noworodków to zauważalna wiotkość torebki stawu biodrowego. U większych dzieci dysplazja bioder objawia się widocznym chodem kaczkowatym. Dysplazja stawu biodrowego u dzieci widoczna jest również, gdy dziecku biodro opada na zdrową stronę, podczas gdy ciężar jest na chorej stronie. Dysplazja nie musi być od razu widoczna w okresie noworodkowym, czy niemowlęcym. Problemy z biodrami możemy zaobserwować również, dopiero gdy dziecko jest większe. Diagnoza i leczenie dysplazji stawów Podstawowym badaniem we wczesnym diagnozowaniu dysplazji stawów biodrowym u niemowląt jest wspomniane badanie ultrasonografem. Obecnie wykonuje się je profilaktycznie zaraz po urodzeniu, następne w okresie 4-8 tygodniem życia, jednak zaleca się jego ponowne wykonanie po 4 miesiącu. Jest to metoda bezbolesna i bezinwazyjna, polega na przyłożeniu głowicy ultrasonografu i obserwowaniu jak wygląda rozwój stawu na monitorze. Lekarz może na podstawie przeprowadzonego badania stwierdzić, czy i jaki występuje deficyt w obrębie kości, oraz czy położenie stawu względem panewki jest prawidłowe. Dzięki badaniu kontrolnemu możemy ocenić ryzyko i zaplanować dalsze leczenie. Jeżeli lekarz podczas badania między 4 a 8 tygodniem stwierdzi nieprawidłowości, wówczas po 6 tygodniach zostanie zlecona kontrola. Jeżeli w dalszym ciągu biodro nie będzie prawidłowo osadzone w panewce, profilaktycznie zleca się noszenie specjalnych szelek i kontrolę po 6 tygodniach. Jeżeli jednak na tym badaniu lekarz stwierdzi, że to dysplazja stawu biodrowego, leczenie, które zaleci, będzie w pierwszej kolejności miało charakter zachowawczy. Najczęściej jest to: poduszka Frejki, uprząż Pavlika, szyna Koszli. W przypadku tych narzędzi mówi o leczeniu dzieci do 6 miesiąca życia. Wspomniane przyrządy to aparaty odwodzące, lekarz poinstruuje również jakie ćwiczenia z dzieckiem wykonywać oraz w jaki sposób, by nie skrzywdzić dziecka. Dysplazja stawu biodrowego, stopnie wady, które wyróżniamy, są trzy. W zależności od tego jak bardzo biodro jest krzywe i nie osadzone, lekarz określa jaki stopień przyznać. Od tego zależy dalsze leczenie. Leczenie dysplazji biodra u dzieci i dorosłych Wcześnie wykryta dysplazja stawu biodrowego u niemowląt daje dobre rokowania. Dysplazja stawu biodrowego u dorosłych oraz starszych dzieci, często jest przypadkiem cięższym. U dzieci od 6 do 18 miesiąca życia stosuje się leczenie wyciągowe, stosuje się je również, jeżeli wcześniejsze metody nie pomogły. Zakłada się na dziecko specjalny gips biodrowo-udowy na okres około 6 tygodni, następnie zmienia się go na ćwiczebny. Chodzi o to, aby systematycznie zwiększać zakres odgięcia biodra. W skrajnych przypadkach stosuje się leczenie chirurgiczne. Jeżeli jednak dziecko ukończyło 18 miesiąc życia, wówczas pozostaje jedynie operacja. Dysplazja stawów biodrowych wiąże się z tzw. przeszkodami repozycyjnymi, które uniemożliwiają prawidłowe osadzenie się stawu i ułożenia bioder. Usuwa się je więc u dziecka pod narkozą. Odtwarza się jednocześnie kształt panewki oraz fragmentu kości udowej. Podobnie jest u osób dorosłych. Dysplazja stawów biodrowych rehabilitacja i profilaktyka Odpowiednie ćwiczenia na odwodzenie, prawidłowe zachowanie podczas pielęgnacji dziecka, czy zwracanie uwagi na odpowiednie ułożenie bioder u niemowląt, mogą znacząco pomóc w leczeniu dysplazji bioder. Warto nie robić tego na własną rękę, a skorzystać z pomocy fizjoterapeuty, zbyt szybkie, niewłaściwe, czy nerwowe ruchy mogą pogłębić problem lub doprowadzić do zwichnięcia. Popularną metodą ciągle jest związywanie pieluchy tetrowej dziecku tak, by wymusić pozycję żabki. Która do 3 miesiąca życia dziecka jest prawidłowa i pozwala na zdrowe osadzenie się biodra. Dysplazja stawu biodrowego nieleczona może prowadzić do trwałego kalectwa, dlatego tak ważne są badania profilaktyczne, czyli wspomniane USG bioder, zwłaszcza jeżeli dziecko było ułożone nieprawidłowo lub jego rodzic również obciążony jest tą wadą. Lek. Michał Dąbrowski
Do tego możemy użyć drucianej szczotki lub metalowej packi, którą nakładamy gładź. Jeżeli powierzchnia posiada pęknięcia, to delikatnie je poszerzamy, aby potem gładź trafiła do środka szczeliny. Kolejnym etapem jest czyszczenie powierzchni, usuwamy wszelkie zabrudzenia i pyły, które pozostały po pracach przygotowawczych.
Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 15:19 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 3 minuty Gips może unieruchomić złamanie i umożliwić prawidłowe gojenie się urazu, korygować deformację, wywierać równomierny nacisk na leżącą poniżej tkankę miękką lub wspierać i stabilizować osłabione stawy. Jednak jego nieumiejętne zastosowanie może doprowadzić do wielu powikłań, w tym do np. miejscowej maceracji i martwicy skóry. Amphon Jindawatthana / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Gips - rodzaje Gips - wady i zalety Co zamiast gipsu? Gips - rodzaje Opatrunki gipsowe, które zapobiegają ruchowi kości, aby ta mogła się goić, są zasadniczo bandażami, który mają dwie warstwy - miękką warstwę bawełny, która opiera się na skórze i twardą warstwę zewnętrzną, która zapobiega przesuwaniu się złamanej kości. Obecnie wśród stosowanych opatrunków gipsowych wyróżnia się: gips tradycyjny: od wielu lat stosowany w medycynie i jest to bandaż lub gaza nasączona wodną zawiesiną gipsu. Bardzo szybko zastyga, chociaż pełne stwardnienie osiąga w ciągu doby i wysycha około dwóch lub trzech dni. gips syntetyczny: wykonany jest z tkanego włókna nasyconego żywicą poliuretanową. Bardzo łatwo można go założyć i równie szybko dopasowuje się do ciała. Gips syntetyczny twardnieje o wiele szybciej niż gips tradycyjny, bo sztywnie już po 5 do 10 minut i w pełni twardnieje po 45 minutach. Gips - wady i zalety Gips tradycyjny - wady i zalety Gips tradycyjny, chociaż może usztywnić ranną kończynę, ma niestety wiele wad. Po pierwsze jest dosyć ciężki, a jeśli założy się go nieumiejętnie, może doprowadzić do wielu powikłań, miejscowej maceracji i martwicy skóry, która rozwija się z powodu ucisku; uciśniętego nerwu; zmian martwiczych w naczyniach krwionośnych. By tego uniknąć, należy po 24 godzinach od założenia gipsu sprawdzić ukrwienie i neurologiczne reakcje. Po drugie gips nie tylko ogranicza mocno ruch chorej kończyny, ale długotrwałe noszenie go znosi fizjologiczne napięcie mięśni. Z powodu braku oddziałujących na mięśnie bodźców, te tracą na masie i słabną. Czasem dojść może nawet do demineralizacji kości, osłabienia ścięgien, a także poważnych zaburzeń krążenia, które wymagają długiego oraz skomplikowanego leczenia. Po trzecie gips tradycyjny z czasem zaczyna się kruszyć. Należy chronić gips przed wodą, a trzeba dodać, ze gips nie przepuszcza powietrza, co powoduje problemy z zachowaniem higieny. Oprócz tego gips uniemożliwia prześwietlenie uszkodzonej kończyny, przez co utrudniona jest diagnostyka i leczenie. Zobacz też: Pacjent stracił rękę. Winny może być za ciasny gips Gips syntetyczny - wady i zalety Gips tradycyjny jest coraz częściej wypierany przez gips syntetyczny, który nie tylko świetnie usztywnia kończynę, ale również pozwala by skóra pod gipsem miał cały czas dostęp do powietrza i jest przy tym lżejszy od tradycyjnego gipsu. Jednak to nie koniec zalet wykonanego z włókien szklanych nasączonych żywicą poliuretanową gipsu. Materiały, z których jest wykonany, przepuszczają również promienie rentgenowskie (RTG), co w znacznym stopniu ułatwia diagnostykę. Warto dodać, że gips syntetyczny nie kruszy się i jest wodoodporny, co ułatwia utrzymanie prawidłowej higieny ciała. Po zamoczeniu można go normalnie wytrzeć ręcznikiem. Ważne jest jednak, że jeśli zauważymy, że pod gips syntetyczny dostanie się woda, to musimy wysuszać skórę suszarką do włosów, dzięki czemu wilgoć nie doprowadzi do maceracji skóry. Gips syntetyczny jest hipoalergiczny, nie powoduje suchości i świądu skóry w takim stopniu, jak gips tradycyjny. Co ciekawe, w przypadku gipsu syntetycznego można wybrać sobie jego kolor. Należy podkreślić, że gips syntetyczny nie podlega refundacji przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Jego cena zależy od producenta, wielkości opatrunku i wybranej barwy. Zobacz też: Noga w gipsie Co zamiast gipsu? Nie zawsze konieczne jest zastosowanie gipsu i kończynę można unieruchomić, zakładając odpowiedni stabilizator, czyli ortezę. Stabilizatory sprawdzają się przy skręceniach stawów skokowych, urazach kolana, czy zerwaniu ścięgna Achillesa. Usztywniają kończynę dzięki zastosowanym w nich poduszkom powietrznym, które znajdują się między warstwami tkaniny. Sam materiał, z którego wykonane są stabilizatory, przepuszcza powietrze, dzięki czemu skóra może cały czas oddychać. Materiał jednocześnie nie powoduje obtarć. Takie stabilizatory można kupić w wielu rozmiarach, dobierając je do obwodu łydki lub nadgarstka. Zobacz też: Stabilizator kolanowy – kiedy jest potrzebny i jak wybrać najlepszy Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. gips opatrunek gipsowy ręka w gipsie urazy opatrunek Noga w gipsie Przerwanie ciągłości kości kończyny dolnej w większości przypadków skutkuje umieszczeniem nogi w gipsie. Usztywnienie i stabilizacja jest konieczna do... Pacjent stracił rękę. Winny może być za ciasny gips Gdy pan Krzysztof doznał pozornie niegroźnego złamania w nadgarstku, nie spodziewał się, że uraz będzie dramatyczny w skutkach. 35-latek stracił rękę. Według... Ręka w gipsie wpływa na mózg Już po 16 dniach od włożenia w gips prawej ręki dochodzi do reorganizacji obszarów mózgu odpowiedzialnych za kontrolę ruchów ręki prawej i lewej – wynika z badań... Viagra z gipsu i ołowiu Gips, arszenik, pył ceglany, cement, pasta do podłóg i farba do malowania dróg z zawartością ołowiu – takie składniki znaleźli eksperci z Narodowego Instytutu... Polska Misja Medyczna na pomoc Ukrainie. "Bierzemy pod uwagę różne scenariusze" Polska Misja Medyczna, organizacja od ponad 20 lat zajmująca się pomocą humanitarną i rozwojową na całym świecie, prowadzi zbiórkę środków na pomoc Ukrainie.... Materiały prasowe Poradzisz sobie w nagłych sytuacjach? Quiz, który może uratować ci życie Nieprzewidziane sytuacje i wypadki mogą spotkać nas wszędzie i właściwie o każdej porze. Od naszej reakcji może wtedy zależeć życie - nasze, bliskiej osoby,... Monika Mikołajska Apteczka samochodowa - co powinna zawierać i jak ją przechowywać? Apteczka samochodowa nie jest, według prawa, obowiązkowym wyposażeniem prywatnego samochodu osobowego. Istnieje jednak prawny obowiązek udzielania pomocy... Prontosan – aerozol na rany Prontosan jest lekiem, który stosuje się jako preparat kojąco–odkażający. W formie aerozolu na skórę oczyszcza rany i przyspiesza gojenie. Dowiedz się, w jaki... Anna Krzpiet | Onet. Opaska uciskowa - działanie i zastosowanie. Czym się różni od opatrunku? Opaska uciskowa nazywana również manszetą to rodzaj opatrunku stosowany w celu udzielenia pierwszej pomocy przy wystąpieniu silnego krwawienia lub krwotoku. Bandaże - podstawowe rodzaje oraz ich zastosowanie Myślę, że każdy z nas niejednokrotnie spotkał się z sytuacją przy okienku w aptece, gdy po powiedzeniu "poproszę bandaż" musiał odpowiedzieć na szereg pytań... 1. Sygnały, które wysyła organizm przed śmiercią. Osoby, które towarzyszą pacjentom umierającym w hospicjach mówią wyraźnie, że sygnały świadczące o odchodzeniu pojawiają się z pewnym wyprzedzeniem na kilka godzin, a nawet kilka dni przed odejściem. Chorzy coraz dłużej śpią, coraz mniej jedzą i piją. To powoduje, że Jak się robi odlew gipsowy z glinianej rzeźby? Ponieważ wiele osób mnie o to pyta, starałam się tym razem przy odlewie zrobić parę zdjęć (choć przy odlewie cięzko znaleźc na to czas, bo z większością czynnosci trzeba się bardzo spieszyć). - Bez nich ciężko zrozumieć o co chodzi. :) (Są to raczej ogólne informacje, jakby ktoś potrzebował bardziej szczegółowych niech pisze. :)) Przy odlewie polecam dużo pić, bo praca z gipsem bardzo wysusza. Nie polecam odlewów gipsowych nadmiernie dbajacym o urodę ;) : zniszczone włosy i paznokcie oraz wysuszona, podrażniona skóra. 1. Podział a) Rzeźbę dzielimy tak, aby dało się wyciągnąć całą glinę, na kawałki nie za małe i nie za duże, tak żeby dało się je później z powrotem dopasować... To stanie się jaśniejsze w kolejnych etapach. ;) b) Wbijamy blaszki w miejsce podziału. c) Blaszki, smarujemy pastą do podłóg, żeby łatwiej było je później wyciągnąć. Smarujemy też podstawę, oraz wystające elementy konstrukcji, możemy je też zalepić gliną. 2. Zarzucamy pierwszą warstwę gipsu (Robi się to specjalnym sposobem - jeśli ktoś potrzebuje wiedzieć jak postaram się nagrać filmik lub narysować schemat) W przypadku dużych rzeźb, jak ta zaczynamy od dołu, żeby ciężar gipsu nie spowodował rozwalenia się rzeźby. Każdą kolejną warstwę matowimy palcami, tak żeby kolejna warstwa dobrze się do niej przykleiła i za każdym razem czyścimy grzbiet blaszek nożem, żeby się nie zgubiły. 3. Kolejne warstwy gipsu Aż forma będzie miała odpowiednią grubość, tak żeby była dość trwała. 4. Wzmocnienia Z drewna, przyklejamy pakułami lnianymi lub konopnymi. (Pakuły najlepiej przygotować wcześniej, bo w czasie odlewu nie ma na to czasu. Przy odlewie schodzi bardzo duża ilość. Są potrzebne również w kolejnych etapach. Pakuły też przygotowuje się w specjalny sposób i nie jestem w tym dobra, ale mogę opisać teorię, jeśli będzie taka potrzeba) (Tutaj skończył się nam dzień. Może tak to nie wygląda, ale pracowaliśmy w dwójkę od 8 do 21 z jedną jedyną godzinną przerwą obiadową.) 5. Wyciąganie blaszek i rozmontowywanie poszczególnych części formy Warto sobie zrobić znaczniki, żeby było łatwiej dobrze z powrotem dobasować elementy i żeby nie było zbyt wielkich przesunięć. Wystarczy zrobić płytkie nacięcia nożem. 6. Wyciąganie gliny i konstrukcji (Kolejny cały dzień pracy.) 7. Mycie formy Myjemy po to, aby rzeźba nie była brudna z giny. Najlepiej zrobić to od razu, kiedy glina jeszcze nie zaschła. (Razem z pomalowaniem konstukcji, po to aby nie zardzewiała i nie pobrudziła rzeźby, zajęło mi to cały kolejny dzień.) 8. Moczenie formy (Żeby oszczędzić sobie tej niekrótkiej pracy dobrze jest odlewać od razu po wyciągnięciu gliny, ewentualnie po umyciu formy. U nas tak niestety nie wyszło. Za duża rzeźba i nasz pomocnik techniczny nie pracuje na pełen etat, więc trzeba było czekać parę dni.) Formę moczymy tak długo aż woda przestanie wsiąkać. Poznamy to dokładnie obserwując w jaki sposób woda ścieka i czy forma się błyszczy. Robimy to po to, aby rzeźba nie przykleiła się do formy. 9. Smarowanie formy pastą do podłóg Żeby dodatkowo zabezbieczyć odlew przed przyklejeniem się do formy i żeby łatwiej się odkuwało. Trzeba pamiętać o zasmarowaniu brzegów elementów formy. 10. Odlew - pierwsza warstwa gipsu Zachlapujemy wszystkie części formy. Zrobiliśmy cienką warstwą, żeby rzeźba nie była zbyt ciężka. 11. Pakuły - druga warstwa Druga warstwa powstała poprzez nakładanie wcześniej przygotowanych pakuł namoczonych w gipsie - w taki sposób jak rybia łuska, żeby nigdzie nie było dziur. 13. Konstrukcja Z wczesniej pomalowanych prętów karbowanych przyklejonych pakułami. 14. Czyszczenie brzegów 15. Łączenie poszczególnych elementów formy Poprzez posmarowanie brzegów gęstym gipsem oraz przyklejenie od wewnątrz pakułami. Ostatni element trzyma się jedynie na gipsie. Należy uważać, aby dobrze złączyć elemety, aby nie było dużych przesunięć. (Nam się niestety nie udało, powstało jedno dość duże przesunięcie i mam dużo pracy, żeby to wyretuszować.) 16. Odkuwanie Dłutem i młotkiem/"poobijakiem". Należy szczególnie uważać na delikatne elementy. Na razie dla bezpieczeństwa zostawiliśmy nieodkute nogi. Zostaną odkute dopiero, aż muł zostanie przymontowany do podstawy.) 17. Retusz Należy zamaskować łączenia oraz naprawić wszystko co nie wyszło przy odlewie (u mnie: jedno spore przesunięcie i zamazanie się detali). Można też zrobić niewielkie rzeczy, które wcześniej nie zostały zrobione, chociaż w gipsie jest to już cięższe niż w glinie. Retusz warto robić od razu, kiedy gips jest jeszcze miękki. Konflikt biodrowy lub stawu biodrowego to niedawno opisana patologia, która jest również znana jako konflikt udowo-panewkowy. Nazwa ta wynika z faktu, że obejmuje ona zmianę dwóch głównych elementów stawu: głowy kości udowej i panewki. Choroba ta dotyka znaczną część populacji. Eksperci szacują, że 15% populacji w wieku od 20

Dysplazja stawu biodrowego (większa lub mniejsza) to dość częsta przypadłość u niemowląt. Rodzi się z nią dużo dzieci. Ze względu na ryzyko dysplazji, każdy niemowlak przechodzi badanie stawów biodrowych tuż po narodzinach, a potem także na wizytach kontrolnych u pediatry, które odbywają się w pierwszym roku życia dziecka. Jeśli lekarza coś zaniepokoi, kieruje dziecko do dalszej diagnostyki. Spis treści: Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt – co to jest? Objawy dysplazji stawu biodrowego u niemowląt Jak wygląda dysplazja stawów biodrowych u niemowlaka? Dysplazja stawów biodrowych u niemowląt – leczenie Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt –ćwiczenia Jak dbać o biodra niemowlęcia? Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt – co to jest? Wrodzona dysplazja stawów biodrowych to niedorozwój bioderek, a dokładniej jednego z elementu stawów. Staw biodrowy, w uproszczeniu, składa się z dwóch części znajdujących się na miednicy i kości udowej. W miednicy znajduje się zagłębienie, zwane panewką stawową. Z kolei górna część kości udowej zakończona jest tzw. główką kości udowej. W prawidłowo rozwiniętym stawie biodrowym duża część główki tkwi głęboko w panewce. ​Dysplazja stawów biodrowych to nieprawidłowa budowa stawu biodrowego i niewłaściwe położenie w niej główki kości udowej. Dzieje się tak, gdy panewka jest zbyt płytka lub ustawiona pod złym kątem, a staw biodrowy nie może pracować jak należy. Jeżeli niewielka dysplazja nie będzie leczona, staw będzie się coraz bardziej deformować. Niemowlę z dysplazją stawu biodrowego będzie miało coraz większe problemy z odwodzeniem nóżek na boki, a później z chodzeniem i bieganiem. Zbyt płytka panewka stawowa grozi zwichnięciem stawu biodrowego u dziecka, czyli „wyskoczeniem” główki kości udowej z panewki, co nieleczone prowadzi do niepełnosprawności. Problem dysplazji stawów biodrowych u niemowląt dotyczy głównie dzieci płci żeńskiej. Na 10 dziewczynek z dysplazją stawów biodrowych rodzi się tylko jeden chłopiec z tą wadą. Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt – stopnie Dysplazja stawów biodrowych może mieć różne nasilenie. Poniżej klasyfikacja dysplazji stawu biodrowego (według Grafa): stopień I – prawidłowy staw biodrowy; stopień II – stawy biodrowe są fizjologicznie niedojrzałe i dysplastyczne, ale nie dochodzi do nieprawidłowego ustawienia głowy kości udowej w panewce; stopień III – stawy biodrowe są dysplastyczne a głowa kości udowej nie jest ustawiona centralnie w panewce; stopień IV – stawy biodrowe są zwichnięte. Zwichnięcie stawu biodrowego u dzieci – co to takiego? O zwichnięciu stawu biodrowego mówimy wtedy, gdy główka kości udowej wysunie się poza panewkę. To poważna dolegliwość. Często wymaga unieruchomienia dziecka na wiele miesięcy w gipsowych spodenkach. Na szczęście zwichnięcie stawu biodrowego dotyczy tylko niewielkiego odsetka niemowląt. Objawy dysplazji stawu biodrowego u niemowląt Dysplazję stawów biodrowych u niemowlęcia można podejrzewać, gdy: dziecko nie jest w stanie odwieść szeroko nóżek (odwiedzenie to odprowadzenie nóg na boki), można wyczuć, że nóżka podczas ruchu przeskakuje w biodrze (słychać wtedy charakterystyczny „klik”). Przy takich objawach możemy z dużą dozą prawdopodobieństwa mówić o dysplazji stawu biodrowego. Niemowlęta, u których podejrzewa się dysplazję, mają wykonywane przesiewowe badanie USG stawów biodrowych (skierowanie wystawia pediatra). Badanie przeprowadza się między 6 a 12 tygodniem życia. To optymalny czas, aby jednoznacznie potwierdzić lub wykluczyć dysplazję i w razie potrzeby zastosować odpowiednie leczenie. Jak wygląda dysplazja stawów biodrowych u niemowlaka? Kiedyś ortopeda oceniał stan bioderek dziecka „na oko”. Lekarz porównywał, czy fałdki na pupie dziecka są symetryczne i czy nóżki dają się szeroko odwodzić. Obecnie w rozpoznaniu tej wady nie bierze się pod uwagę ilości i ułożenia fałdek na pośladkach. Przy podejrzeniu dysplazji (jeśli dziecko ma problem z odwodzeniem nóżek lub słychać przeskakiwanie w stawie) lekarz kieruje dziecko na USG stawów biodrowych. Dzięki temu badaniu można dokładnie obejrzeć, jak wygląda miednica dziecka. Poniżej rysunki pokazujące, jak wygląda dysplazja stawu biodrowego. Na obu rysunkach lewe biodro jest prawidłowe, prawe z dysplazją. Rysunek po lewej stronie pokazuje lekką dysplazję, a po prawej – dużą. Rys.: romaset/Adobe Stock Dysplazja stawów biodrowych u niemowląt – leczenie Jeśli dysplazja jest nieznaczna, lekarze zalecają częste układanie dziecka na brzuszku i zapewnienie swobody ruchów. Jeśli po kilku tygodniach nie ma poprawy, konieczne jest leczenie. Z dysplazją, która wymaga leczenia, rodzi się siedmioro dzieci na 100. Leczenie dysplazji stawów biodrowych u niemowląt może polegać na założeniu specjalnego aparatu (ortezy) ortezy. Decyzję o założeniu aparatu podejmuje lekarz po dokładnym zbadaniu dziecka. Orteza jest potrzebna, gdy: fizjologiczna dysplazja jest bardzo duża, dysplazja stawu biodrowego utrzymuje się długo, dziecko rodzi się ze zwichniętym stawem biodrowym. Aparaty na dysplazję Aparatów (ortez) do leczenia dysplazji jest kilka. Obecnie najbardziej popularne są szelki Pavlika. To specjalna uprząż zakładana na niemowlę. Utrzymuje ona nóżki w ustawieniu, które pozwala na prawidłowe wykształcenie się panewek stawowych i utrzymanie główki kości udowej centralnie w panewce. fot.: Marko/Adobe Stock Innym rozwiązaniem jest tzw. rozwórka Koszli. To specjalnie wyprofilowany pałąk na szelkach, który utrzymuje nóżki dziecka w odwiedzeniu i zgięciu. Zapewnia utrzymanie główki kości udowej w panewce. Po założeniu ortezy konieczne są regularne kontrole u ortopedy. Dziecko zwykle nosi aparat tyle miesięcy, ile ma w momencie założenia (dwumiesięczne niemowlę – dwa miesiące, czteromiesięczne – cztery, itd). To także ze względu na długość leczenia tak ważne jest wczesne wykrycie dysplazji. Rozwórka pozwala na normalne pielęgnowanie dziecka: można wykonywać wszystkie zabiegi higieniczne - przewijać, ubierać dziecko dziecko w aparacie może być noszone na rękach - sadzane na kolanach i szerokim foteliku W przypadkach dużej dysplazji aparatu nie powinno się zdejmować nawet do kąpieli. Gipsowanie (tzw. redukcja zamknięta) Tego sposobu używa się u dzieci, które mają 6 miesięcy lub u niemowląt, u których np. uprząż Pavlika nie była skuteczna. W znieczuleniu ogólnym lekarz umieszcza stawy biodrowe w prawidłowych pozycjach, a następnie stosuje gips, aby utrzymać biodra w prawidłowym ustawieniu. Nóżka lub nóżki pozostają w gipsie co najmniej 12 tygodni. Zabieg operacyjny (tzw. redukcja otwarta) Operacja stawów biodrowych u dziecka jest konieczna wtedy, gdy nie pomogą ortezy i gipsowanie lub gdy dziecko jest duże, a diagnoza pojawiła się późno. Podczas operacji owija się ścięgna wokół bioder i usuwa wszystkie elementy blokujące swobodny ruch stawów. Gdy kości są w prawidłowo ustawione, stabilizuje się to położenie. Czy szerokie pieluchowanie pomoże na dysplazję? Szerokie pieluchowanie (czyli zakładanie na jednorazową pieluszkę dodatkowej pieluchy flanelowej lub tetrowej) zalecano kiedyś wszystkim niemowlętom. Miało ono chronić przed zwichnięciem stawu biodrowego. Dziś wiadomo, że o prawidłowy rozwój dziecięcych bioderek należy dbać inaczej. Podwójne pieluchowanie ogranicza swobodę ruchów dziecka, a to właśnie ruch: fikanie nóżkami, branie stópek do buzi, to najlepsza profilaktyka dysplazji stawów biodrowych. Zmieniło się też zalecenie dotyczące układania dziecka na brzuszku w pozycji żabki (z szeroko odwiedzionymi nóżkami). Według nowych zasad niemowlak powinien leżeć dużo na brzuszku, ale w takiej pozycji, w jakiej mu wygodnie (sztuczne odwodzenie nóżek bardziej szkodzi niż pomaga). Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt – ćwiczenia Przy niewielkiej dysplazji u niemowląt nie stosuje się żadnych specjalnych ćwiczeń. Obowiązujące zalecenia dotyczące takich przypadków zakładają poprawę ustawienia główki kości udowej w panewce (np. poprzez zakładanie dziecku szelek, zapewnienie swobody ruchu i czekanie, aż staw się wykształci). Gdy nie ma wadliwego ustawienia główki, a panewka jest płytka, nie ma nawet potrzeby poprawy ustawienia – czeka się i kontroluje, czy panewka się poprawia. Ćwiczenia mogą okazać się pomocne po leczeniu z użyciem gipsu lub po zabiegu operacyjnym. Wtedy najlepiej zgłosić się do fizjoterapeuty, który pokaże, jak pomóc dziecku wrócić do sprawności. Nie należy dziecięcych bioderek ćwiczyć na własną rękę, gdyż można w ten sposób zaszkodzić dziecku! Jak dbać o biodra niemowlęcia? Aby nie zaszkodzić rozwojowi stawu biodrowego u niemowlęcia: Nie prostuj nóżek dziecka – niemowlę trzyma nóżki zgięte, bo w tej pozycji stawy biodrowe są zwarte, a główka kości udowej tkwi dobrze w panewce. Gdyby nóżki dziecka nagle zostały wyprostowane, mogłyby ulec zwichnięciu. Główki kości udowej wypadłyby z panewki. Nie owijaj dziecka za ciasno w rożek lub kocyk – choć niektóre niemowlęta lubią spowijanie, może one źle wpłynąć na rozwój stawów biodrowych. Podczas przewijania nie unoś dziecka, trzymając go za nóżki – najbezpieczniej jest przenosić nóżki i pupę, podkładając dłoń pod kość krzyżową dziecka. Ubieraj niemowlę tak, by mogło swobodnie poruszać nóżkami – najlepiej aby dziecko trzymało nóżki w tzw. pozycji fizjologicznej, czyli w zgięciu i rozłożeniu (odwiedzeniu). Noś starsze dziecko na brzuchu trzymając je „twarzą w twarz” do siebie – tak, aby jego nóżki obejmowały cię w pasie. Zobacz też: Jak podnosić noworodka, aby zapobiegać wadom postawy Jak dbać o kręgosłup dziecka? Pediatra czy lekarz rodzinny? Kogo wybrać dla dziecka

Zdjęcie gipsu – nie taki diabeł straszny, jak go malują. Zbliża się termin wizyty na zdjęcie gipsu u dziecka, a Ty zastanawiasz się, jak się na to przygotować i jak dokładnie wytłumaczyć swojemu dziecku, że nie ma się czego obawiać. Nadeszła ta długo wyczekiwana chwila. Po kilku tygodniach unieruchomienia, względnego spokoju

Staw biodrowy jest jednym z największych stawów, znajdujących się w ciele człowieka. Jego kluczową funkcją jest przeniesienie ciężaru ciała z tułowia na kończyny dolne, jak również zapewnienie ich ruchomości. Dolegliwości bólowe stawu biodrowego występują u osób w każdym wieku, jednak najczęściej doskwierają osobom po 60. roku życia. W jaki sposób można sobie z nimi poradzić i kiedy konieczna jest operacja?Czym jest staw biodrowy?Staw biodrowy jest jedną z części ciała, które odpowiadają za utrzymanie go w pozycji pionowej. To właśnie dzięki niemu możemy swobodnie poruszać się na dwóch nogach - wszystko przez to, że posiada on szeroki zakres ruchu i porusza się w trzech płaszczyznach - poprzecznej, strzałkowej i czołowej. Nic dziwnego, że ból biodra przeszkadza w codziennym funkcjonowaniu i znacząco utrudnia wykonywanie czasem nawet najprostszych czynności. Podobnie jak w przypadku praktycznie każdej dolegliwości, wczesne rozpoznanie przyczyny jej występowania i szybkie wdrożenie leczenia dają nadzieję na szybki powrót do zdrowia, a w tym przypadku, także sprawności fizycznej. Właśnie dlatego tak ważne jest zgłoszenie się do ortopedy jak najszybciej po zaobserwowaniu u siebie jakichkolwiek niepokojących objawów ze strony stawu ze strony biodraBól w okolicy stawu biodrowego może być objawem zapalenia stawu, choroby zwyrodnieniowej, złamania czy nadmiernego przeciążenia. Z powodu tych przypadłości cierpią szczególnie osoby starsze, jednak w grupie ryzyka znajdują się także osoby otyłe oraz aktywne fizycznie, które nie wykonują ćwiczeń prawidłowo lub się ból może promieniować do pośladka, a nawet do kolana. Aby postawić odpowiednią diagnozę, lekarz musi zatem przeprowadzić nie tylko badanie fizykalne, ale też badania obrazowe. Do tych, wykonywanych rutynowo, zaliczamy przede wszystkim RTG i rezonans magnetyczny miednicy, rzadziej tomografię wiedzieć: Ból stawu biodrowego nie zawsze oznacza schorzenie tej okolicy. Może on pojawić się także w przebiegu zmian zwyrodnieniowych kości udowej, nadwyrężenia mięśni i więzadeł, ucisku nerwów obwodowych czy rwy kulszowej. Leczenie stawu biodrowegoTerapia, jaką zaproponuje ortopeda, jest uzależniona od rodzaju oraz stopnia zaawansowania schorzenia. Pacjentom często zaleca się rehabilitację. Na liście często stosowanych zabiegów znajdują się ultradźwiękamikrioterapiapole magnetyczneSpecjaliści zalecają także odpoczynek, odciążenie stawu biodrowego oraz rezygnację z cięższych ćwiczeń fizycznych. Aby uśmierzyć ból, stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwbólowe - doustnie w postaci tabletek oraz miejscowo w formie maści i leczenie zachowawcze nie poprawi znacząco stanu pacjenta, wówczas konieczna może okazać się operacja biodra. Najpopularniejszym zabiegiem wykonywanym w tym obrębie jest endoprotezoplastyka stawu biodrowego. Polega on na zastąpieniu objętego procesem chorobowym stawu, specjalnie dobraną dla danego pacjenta - operacja na biodroEndoprotezoplastyka to, innymi słowy, wszczepienie protezy stawu biodrowego. Zabieg przeprowadza się u pacjentów cierpiących z powodu zmian zwyrodnieniowych, które mogą pojawić się wraz z wiekiem, w wyniku przeciążenia stawu, przebytych złamań lub choroby reumatoidalnej. Endoproteza, czyli sztuczny staw, jest dla nich często szansą na uniknięcie trwałego inwalidztwa. O tym, jakiego rodzaju proteza zostanie wszczepiona, decyduje przede wszystkim wiek i stan kości chorego, choć pod uwagę bierze się także ewentualne choroby współistniejące oraz poziom aktywności stawu biodrowego wykonuje się zwykle w znieczuleniu podpajęczynówkowym. Zabieg można przeprowadzić z dwóch różnych dostępów. Po dotarciu do stawu, chirurg odcina zniszczoną głowę kości udowej, po czym w tak przygotowane miejsce wbija lub wkleja trzpień endoprotezy. Kolejny krok to nałożenie na nią głowy endoprotezy. Przed zakończeniem tej operacji na biodro chirurg musi jeszcze usunąć zniszczoną powierzchnię panewki kości biodrowej, aby móc umieścić w niej panewkę sztuczną. Gdy specjalista upewni się, że wszystkie elementy do siebie pasują, zabieg może przejść w fazę końcową, czyli zszycie zrobionych uprzednio po operacji biodra rozpoczyna się już następnego dnia po zabiegu Obejmuje ona ćwiczenia indywidualne z rehabilitantem, który pomaga pacjentowi podczas pierwszej pionizacji, uczy poruszać się o kulach oraz uczy pacjenta jak samodzielnie wykonywać ćwiczenia po operacji biodra. W miarę ustępowania bólu, stają się one coraz bardziej zaawansowane. Nie zmienia to jednak faktu, że w pierwszych tygodniach po zabiegu konieczne jest oszczędzanie stawu biodrowego. Pacjent nie może leżeć na operowanym boku, zakładać nogi na nogę czy wchodzić do wanny. Warto natomiast spacerować, a z czasem także iż endoprotezoplastyka stawu biodrowego uważana jest za bezpieczną procedurą, niesie ona ze sobą ryzyko wystąpienia pewnych powikłań. Zaliczamy do nich przede wszystkim zakrzepicę, zesztywnienie w obrębie stawu czy rozwój infekcji. Przestrzeganie zaleceń lekarskich pozwala zminimalizować ryzyko pojawienia się takich stawu biodrowegoArtroskopia to zabieg, który wykonuje się po rozpoznaniu zespołu trzaskającego biodra, zwanego potocznie biodrem tancerza. Dolegliwości charakterystyczne dla tego schorzenia to wyczuwalne przeskakiwanie i tarcie w okolicy stawu biodrowego, do którego dochodzi podczas wykonywania określonych ruchów - zwykle zgięcia i wiesz, że: Trzaskające biodro to dysfunkcja nie samego stawu biodrowego, a otaczających go tkanek miękkich. Schorzenie spowodowane jest zatem tarciem struktur miękkich o struktury (wziernikowanie) stawu biodrowego to zabieg mniej inwazyjny od klasycznej operacji biodra. Pacjent nie musi pozostawać po niej długo w szpitalu, lepszy jest także efekt kosmetyczny, a to za sprawą możliwości wykonania mniejszego cięcia. Celem zabiegu jest “uwolnienie” mięśnia biodrowo-lędźwiowego, który ociera się o struktury kostne stawu biodrowego. Podczas procedury chirurg robi kilka małych nacięć na skórze, przez które wprowadza do stawu narzędzia i kamerę. Następnie dokonuje się naprawy widocznych uszkodzeń, usuwa niepożądane tkanki i płucze po artroskopii zaczyna się tak szybko, jak po klasycznej operacji biodra. Już w 1-2 dobie po zabiegu pacjent wykonuje ćwiczenia pobudzające przepływ krwi w kończynach oraz delikatne ćwiczenia rozciągające. Po opuszczeniu szpitala konieczne jest rozpoczęcie ćwiczeń, które umożliwią odzyskanie pełnej ruchomości w stawie, zmniejszą ból i odbudują siłę osłabionych każdy zabieg chirurgiczny, tak i artroskopia niesie za sobą możliwość wystąpienia ewentualnych komplikacji np., uszkodzenia nerwów, jednak dochodzi do nich niezwykle ciekawe, artroskopię stawu biodrowego można wykonać również w celach diagnostycznych. Lekarz może wówczas obejrzeć staw od stawu biodrowegoOsteotomia to zabieg polegający na przecięciu kości. Jego celem jest korekcja osi kończyny, poprawa jej kształtu, wydłużenie lub przeniesienie obciążeń w stawie na zdrową okolicę. Metoda ta jest zatem głównie stosowania w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów. Osteotomia jest metodą stosunkowo małoinwazyjną. Jej zastosowanie pozwala uniknąć wszczepienia endoprotezy, co ma znaczenie zwłaszcza dla pacjentów w podeszłym wieku. Po osteotomii pacjenci szybciej bowiem wracają do zdrowia i aktywności po operacji biodra, jaką jest osteotomia, trwa od 6 do 8 tygodni. Ćwiczenia można rozpocząć już na drugi dzień po biodra u starszej osobyZłamania w obrębie stawu biodrowego u osób powyżej 70. roku życia są bardzo niebezpieczne. Śmiertelność po tego typu złamaniu nie leczonym operacyjnie wynosi aż 60%. Mimo to, nie wszyscy pacjenci kwalifikują się do operacji. Jeśli są oni w złym stanie ogólnym, wówczas lekarze nie podejmują przypadku złamania zwykle wszczepia się sztuczny staw biodrowy. Alternatywą dla tego działania jest nastawienie złamania i zespolenie go specjalnym gwoździem śródszpikowym. Warto pamiętać, że im szybciej chory zostanie zoperowany, tym szanse na jego przeżycie i powrót do sprawności są większe. Ważne jest, aby pacjent możliwie jak najszybciej zaczął się ruszać. Oczywiście nie można dopuścić do nadmiernego wysiłku, jednak nie ma wątpliwości co do tego, że wczesne uruchomienie pacjenta jest bardzo do pełnej sprawności po operacji biodra u starszej osoby może trwać nawet kilka miesięcy. W tym czasie należy zgłaszać się na wyznaczone wcześniej kontrole i przestrzegać wszystkich zaleceń lekarskich. FAQ, czyli najczęstsze pytania o operacje i leczenie biodra Jak długo należy uważać po operacji biodra? Podnoszenie ciężkich przedmiotów, wykonywanie gwałtownych ruchów czy wykonywanie ciężkich prac to czynności zabronione przez cały okres rehabilitacji. Ten, zwykle trwa około 3 miesięcy, jednak jest to kwestia indywidualna. Po tym czasie również trzeba o siebie dbać - aby endoproteza mogła służyć pacjentowi jak najdłużej, powinien on pilnować wagi, ograniczyć uprawianie ciężkiego sportu oraz, w miarę możliwości, zapobiegać upadkom. Ile trwa operacja biodra? Endoprotezoplastyka stawu biodrowego trwa zwykle od 1 do 2 godzin. Ostateczny czas zabiegu jest uzależniony przede wszystkim od wyjściowego stanu stawu biodrowego. Ile kosztuje operacja biodra? Cena operacji biodra jest uzależniona przede wszystkim od typu zabiegu. Za endoprotezoplastykę częściową stawu biodrowego zapłacimy minimum 16 tys zł. Endoprotezoplastyka całkowita bezcementowa stawu biodrowego kosztuje natomiast średnio 20 tys. zł. Artroskopia operacyjna stawu biodrowego to w większości przypadków również koszt rzędu kilkunastu tysięcy złotych. Umów wizytę!Jeśli Ty także planujesz operację biodra, nie wahaj się dłużej - skontaktuj się z nami. Nasz doradca bezpłatnie przedstawi Ci pełną ofertę spośród 27 klinik w Polsce, wraz ze szczegółowymi cenami. Pomoże również w umówieniu wizyty konsultacyjnej u wybranego specjalisty na dogodny do nas: 22 417 40 75 (telefon czynny pon - pt, w godz. 8:00 - 18:00)Źródła: A. Folkman, "Złamanie, potem śmierć. Trzeba chronić seniorów" ( Głos Szczeciński Jon K. Sekiya et. al., red. wyd. pol. T. Gaździk, "Artroskopia stawu biodrowego", Wrocław, 2013, ISBN: 978-83-7609-896-8 S. T. Canale, J. H. Beaty, red. wyd. pol. D. Kusz, "Campbell Ortopedia operacyjna - tom 1", Warszawa, 2015, ISBN: 978-83-64737-30-5 S. W. Cheatham, M. J. Kolber, red. wyd. pol. W. Marczyński, "Postępowanie ortopedyczne w chorobach biodra i miednicy", Wrocław, 2019, ISBN: 978-83-65835-26-0

7Tq5.